پشت رو

poštru

معنی

= پشت ⟨ پشت‌ورو
⟨ پشت‌و‌رو کردن:
۱. برگرداندن و وارونه کردن جامه یا رویۀ لباس که پشت آن به رو بیاید.
۲. [مجاز] خلاف واقع نشان دادن.

جست‌وجوی دقیق

پشت رو

لغت‌نامه دهخدا

پشت رو. [ پ ُ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) وارونه . وارون . واژون . باژگون . باژگونه . اَشن َ: پیراهنت را پشت رو پوشیده ای .

پشت رو

فرهنگ فارسی عمید

= پشت &lang; پشت‌ورو&lang; پشت‌و‌رو کردن:۱. برگرداندن و وارونه کردن جامه یا رویۀ لباس که پشت آن به رو بیاید.۲. [مجاز] خلاف واقع نشان دادن.

پشت رو

جست‌وجوی هم‌آوا

سد پرتاب

blocked shot, block 8

واژه‌های مصوب فرهنگستان

در بسکتبال، منحرف کردن توپ پرتاب‌شده در مسیرش به سمت سبد، پیش از طی کردن قوس فرودین، به‌طوری‌که از گل جلوگیری شود

گشت ارزیابی

site inspection

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گشتی که قبل از برگزاری مناسبت‌ها و رویدادهای گوناگون برای ارزیابی امکانات و تسهیلات یک مقصد و تطابق آن با نیازها و اولویت‌های افراد و مؤسسات ذی‌ربط برگزار می‌شود

پیشت،پیشت پیشت

پست پست

لغت‌نامه دهخدا

پست پست . [ پ َ پ َ ] (ق مرکب ) نرم نرمک . آهسته آهسته :عشق میگوید بگوشم پست پست صید بودن بهتر از صیادی است .مولوی .

پست شد

جست‌وجوی مشابه

پشت رودبار

لغت‌نامه دهخدا

پشت رودبار. [ پ ُ ] (اِخ ) نام یکی از دیه های هزارجریب در مازندران . (مازندران و استرآباد رابینو ص 123).

پشت رو کردن

لغت‌نامه دهخدا

پشت رو کردن . [ پ ُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) وارون کردن بدانگونه که جانب انسی وحشی شود و ابره بزیر و آستر به روی افتد. وارونه کردن جامه و غیر آن . واژگون کردن چنانکه جامه یا کیسه یا قبائی را.

پشت رو کردنی

پشت رو – دیم به رو

گویش مازنی

۱بالا و پایین کردن ۲سوزش و درد اعضای بدن ۳نوعی احساس درد ...

جست‌وجوی متن

چپه رو

پشت و رو کردن

لغت‌نامه دهخدا

پشت و رو کردن . [ پ ُ ت ُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) مقلوب کردن . منقلب کردن . برگرداندن جامه بصورتی که رو پشت و پشت رو شود.

نگونسار

نگونسار. [ ن ِ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) وارونه . معکوس . سرته . نگوسار. نگون . پشت رو : دریده درفش و نگونسار کوس چو لاله کفن ، روی چون سندروس . فردوسی .نهاده بر اسبان نگونسار زین تو گفتی همی برخروشد زمین . <p c

جست‌وجوی هم‌آغاز

پشت

لغت‌نامه دهخدا

پشت . [ پ ُ ] (اِ) قسمت خلفی تن از کمر به بالا. ظهر.اَزْر. قرا. قری . قَروان و قَرَوان . حاذ. مطا. قصب .سَراة. قَرقَر. قِرقری ّ. (منتهی الارب ) : پشت خوهل سر تویل و روی بر کردار قیر ساق چون سوهان و دندان بر مثال دستره . غو

پشت

لغت‌نامه دهخدا

پشت . [ پ ُ ] (اِخ ) نام قصبه ای از ولایت بادغیس در خراسان [ بین سیستان و غزنین و هرات ] . (نزهةالقلوب ص 153) (برهان قاطع). مؤلف حبیب السیر گوید: قریه ٔ پشت داخل قرای ولایت غرجستان است و به کوه زاغ اتصال دارد. (جزء <span class="hl" dir="ltr"

پشت

لغت‌نامه دهخدا

پشت . [ پ ُ ] (اِخ ) یاقوت گوید: بشت شهری است در نواحی نیشابور مشتمل بر دویست و بیست و شش قریه وگویند معرب پشت است بفارسی چه آن مانند پشت است برای نیشابور. (معجم البلدان از علامه ٔ قزوینی در حواشی چهارمقاله ص 124 و نیز رجوع به لفظ پشت در برها

پشت

فرهنگ فارسی عمید

۱. بیرون چیزی و بالای چیزی.۲. عقب؛ دنبال.۳. یک روی کاغذ یا سند که نوشته نشده باشد.۴. قسمت عقب تن انسان از شانه تا کمر.۵. بالای دوش حیوان از نزدیکی گردن تا دُم.۶. یار؛ یاور؛ پناه.&lang; پشت ‌پا: [مقابلِ کف پا]۱. عقب پا؛ پس پا.۲. روی پا.۳. (ورزش) د

پشت

back 3

واژه‌های مصوب فرهنگستان

رویۀ خارجی کمان که کمان‌گیر در هنگام تیراندازی آن را نمی‌بیند متـ . پشت کمان back of bow

جست‌وجوی هم‌قافیه

درازپشت

لغت‌نامه دهخدا

درازپشت . [ دِ پ ُ ] (ص مرکب ) که پشت طویل دارد. أطنب . حَبَرکی . سِناب . (منتهی الارب ) : مردی بود کوتاه به لون اسمر و نیکو و شیرین ... و درازپشت و کوتاه ساق و فصیح اندر لفظ. (مجمل التواریخ و القصص ). شَجَوجی ̍ و شَجَوجاء؛ درازپشت کوتاه پای . (منتهی

دره پشت

لغت‌نامه دهخدا

دره پشت . [ دَرْ رَ پ ُ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سنگر کهدمات بخش مرکزی شهرستان رشت . واقع در 128هزارگزی جنوب خاوری رشت و 3هزارگزی باختر راه شوسه ٔ رشت به امام زاده هاشم ،با 237</s

دژنپشت

لغت‌نامه دهخدا

دژنپشت . [ دِ ن ِ پ ِ ] (اِخ ) دژنوشت ، به معنی قلعه ٔ نوشته ها و اسناد. محلی در استخر فارس که اسناد مهم دولتی را (طبق روایات ، اوستا نیز از آن جمله بود) در آن نگاهداری میکردند. ابن البلخی در فارسنامه (صص 49-50</spa

دوتاپشت

لغت‌نامه دهخدا

دوتاپشت . [ دُ پ ُ ] (ص مرکب ) قد خمیده . پشت دوتاشده . که قامتی دوتو و خمیده دارد. دارای قد و بالای دوتاه و خمیده : فلک هم دوتاپشت پیری است کاو راعصا جز خط استوایی نیابی . خاقانی .نه بس شیرین شد این تلخ دوتاپشت <b

پولادپشت

لغت‌نامه دهخدا

پولادپشت . [ پ ُ ] (ص مرکب ) که پشتی چون پولاد ضخم و قوی دارد : بدین گونه آن مرد پولادپشت بسی مرد لشکرشکن را بکشت .نظامی .

درپیوند

بیشتر بدانید

پشت رو

poštru

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

گویش مازنی

جست‌وجوی متن

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا