لغتنامه دهخدا
فدین . [ ف َدْ دَ ] (اِخ ) جایگاهی است از سرزمین حوران که عبدالرحمان بن محمدبن ابی بکر صدیق در آنجا درگذشت و مدفون شد. وی در زمره ٔ فقیهانی بود که ولیدبن یزیدبن عبدالملک بن مروان از آنان درباره ٔ طلاق قبل از نکاح استفتا کرد. (از معجم البلدان ).
