پیشانی دار

pišānidār

معنی

۱. دارای پیشانی.
۲. [مجاز] دارای بخت و طالع؛ خوشبخت؛ خوش‌اقبال.

جست‌وجوی دقیق

پیشانی دار

لغت‌نامه دهخدا

پیشانی دار. (نف مرکب ) دارنده ٔ پیشانی . || کنایه است از دولتمند. بادولت . مقبل . دولتی .سعید. خوشبخت . خوش اقبال . نیکوطالع. بخت ور. || کسی که کاری را بشکفتگی از پیش برد. (برهان ).

پیشانی دار

فرهنگ فارسی عمید

۱. دارای پیشانی.۲. [مجاز] دارای بخت و طالع؛ خوشبخت؛ خوش‌اقبال.

جست‌وجوی هم‌آوا

تپۀ شنی

sand hump

واژه‌های مصوب فرهنگستان

تپه‌ای شنی که در انتهای یک خط فرعی برای متوقف کردن قطار فراری ایجاد می‌کنند

صافی شنی

sand filter

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی صافی متشکل از چند بستر شنی و به‌صورت لایه‌لایه که از آن برای جدا کردن ذرات ریز معلق از آب یا سیال استفاده می‌کنند

آب‌سنگ ماسه‌ای

sand reef

واژه‌های مصوب فرهنگستان

سد یا پشتۀ کوتاهی از ماسه در امتداد کرانۀ دریاچه یا دریا که با جریان آب یا موج شکل می‌گیرد متـ . سد ماسه‌ای sandbar

صافش شنی تند

rapid sand filtration

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی فرایند تصفیۀ آب که در آن آب پس از زلال‌سازی از بستری شنی عبور داده می‌شود تا بقایای ذرات آن گرفته شود

صافش شنی کند

slow sand filtration

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی فرایند تصفیۀ آب که در آن آب از میان بستری شنی با خصوصیات مشخص به سمت پایین پرانشت می‌کند و در خلال آن براثر فرایندهای فیزیکی و شیمیایی و زیستی خالص‌تر می‌شود

جست‌وجوی مشابه

پیشانی داری

لغت‌نامه دهخدا

پیشانی داری . (حامص مرکب ) حالت وچگونگی پیشانی دار. نیکوطالعی . داشتن بخت . بختوری .

جست‌وجوی متن

پیشانی بلند

لغت‌نامه دهخدا

پیشانی بلند. [ ب ُ ل َ ] (ص مرکب ) که فاصله ٔ رستنگاه موی سر تا ابروان وی بسیار باشد. که جبهتی گشاده دارد. || خوش اقبال . بخت ور. نیک بخت . نیک طالع. نیک اختر. پیشانی دار.

دار

دار. (نف مرخم ) به معنی دارنده باشد، وقتی که با کلمه ای ترکیب شود. (برهان ). مانند: آبدار. آبرودار. آبله دار. آزاردار. آهاردار. اجاره دار. استخوان دار. اسلحه دار. اسم و رسم دار. اصل دار. الاغ دار. انحصاردار. انگبین دار. اورنگ دار. باددار. باردار. بازدار. بالادار. بال دار. بته

جست‌وجوی هم‌آغاز

پیشانی

لغت‌نامه دهخدا

پیشانی . (اِ مرکب ) جزء فوقانی رخسار میان رستنگاه موی و ابروان . بنچه . ناصیه . جبهه . (دهار) (منتهی الارب ).جبین . (زمخشری ). پیچه . چماچم . (برهان ). چکاد. صلایه .کشه . ذؤابه . لطاة. مقدمه . مسجد. رمة. (منتهی الارب ). صاحب آنندراج آرد: این کلمه مرکب است از پیش و آنی که کلم

پیشانی

spandrel 1

واژه‌های مصوب فرهنگستان

در نما، سطح میان کف پنجره و نعل‌درگاه (lintel) پنجرۀ طبقۀ پایین آن

پیشانی

دیکشنری فارسی به عربی

امامي , جبهة , حاجب

پیشانی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

brow, forehead

پیشانی

دیکشنری فارسی به ترکی

alın

جست‌وجوی هم‌قافیه

پهن پیشانی

لغت‌نامه دهخدا

پهن پیشانی . [ پ َ ] (ص مرکب )که پیشانی فراخ و گشاده دارد.اصفح . (منتهی الارب ).

خوش پیشانی

لغت‌نامه دهخدا

خوش پیشانی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) آنکه پیشانی زیبا دارد. || آنکه طالع خوش دارد. خوش اقبال . خوب طالع.

خط پیشانی

لغت‌نامه دهخدا

خط پیشانی . [ خ َطْ طِ ](ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خطوطی که در پیشانی آدمی است . کنایه از سرنوشت و رقم تقدیر می باشد : سرنوشت خود توان خواند از خط پیشانیش مد ابرو شاه بیت مطلع انوار کیست . دانش (از آنندراج ).بندگی را

پیشانی

لغت‌نامه دهخدا

ستاره پیشانی

لغت‌نامه دهخدا

ستاره پیشانی . [ س ِ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) نوعی است از اسب و این را شوم میشمارند. (بهار عجم ). اسبی که در پیشانی دارای علامت بود و آن را از معایب اسب می شمارند. (ناظم الاطباء). || (ص مرکب ) دارای عُرّه ٔ بیضا. دارنده ٔ جبهه ٔ درخشان <span clas

درپیوند

بیشتر بدانید

پیشانی دار

pišānidār

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

دیکشنری فارسی به ترکی

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا