پیمایندهلغتنامه دهخداپیماینده . [ پ َ / پ ِ ما ی َ دَ / دِ ] (نف ) که پیماید. که طی کند: هرگاه که اندازه ای دیگر اندازه ها را بپیماید بارها و او را سپری کند چنانک چیزی نماند، آن پیماینده را جذر خوانند. (التفهیم ). || که آشامد و ن
مانیدهلغتنامه دهخدامانیده . [ دَ / دِ ] (ن مف ) کنار گذاشته و ترک کرده و ناتمام کنار گذاشته . (ناظم الاطباء). ترک کرده . مانده . رها کرده . باقی گذاشته . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : نماندم به کین تو مانیده چیزبه رنج اندرم تا جه
مانیدهلغتنامه دهخدامانیده . [ دِ ] (اِخ ) دهی از دهستان ورزق است که در بخش داران شهرستان فریدن واقع است و 156 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).
مویندهلغتنامه دهخداموینده . [ مو ی َ دَ / دِ ] (نف ) نالنده . نالان . مویان . مویا. که مویه کند. مویه گر. (از یادداشت مؤلف ). و رجوع به مویه گر شود.
میاندهلغتنامه دهخدامیانده . [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قلقل رود شهرستان تویسرکان ، واقع در 18 هزارگزی جنوب شهر تویسرکان . با 1147 تن سکنه . آب آن از قنات و راه آن ماشین رو است . این ده 10</spa
میاندهلغتنامه دهخدامیانده . [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان مرکزی بخش صومعه سرای شهرستان فومن ،واقع در 5هزارگزی شمال صومعه سرا با 1444 تن سکنه . آب آن از رود ماسوله و استخر و راه آن مالرو است . یک بقعه ٔ قدیمی دارد. (از فرهن
مکایللغتنامه دهخدامکایل . [ م ُ ی ِ ] (ع ص ) پیماینده و آنکه پیمانه می کند. (ناظم الاطباء). با یکدیگر پیماینده . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به مکایلة شود.
کیاللغتنامه دهخداکیال . [ ک َی ْ یا ] (ع ص ) پیماینده . (منتهی الارب ). پیماینده و پیمانه کننده . (ناظم الاطباء). پیماینده و چیزی را به پیمانه پیمایش کننده . (غیاث ). آنکه حرفه ٔ او پیمودن طعام باشد. (از اقرب الموارد). کیل پیما. پیماینده ٔ کیل . کیل پیماینده . آنکه شغلش کیل کردن باشد. (از یاد