لغتنامه دهخدا
انقلیا. [ اِ ق ِ ] (یونانی ، اِ) بلغت اهل مغرب دوایی است که آن را بفارسی شنکار گویند و بعربی شجرةالدم خوانند و آن نوعی از سرخ مرداست . برگ آن سرخ به سیاهی مایل می باشد با پیه بز کوهی بر خنازیر نهند نافع بود و بعضی گویند لغت رومی است . (برهان قاطع) (ازهفت قلزم ) (از آنندراج ).