چامهلغتنامه دهخداچامه . [ م َ / م ِ ](اِ) شعر بود. (فرهنگ اسدی ). بمعنی شعر باشد عموماً. (برهان ). مطلق شعر را گفته اند. چکامه نیز آمده . (انجمن آرا) (آنندراج ). هر کلام موزون و شعر عموماً. (ناظم الاطباء). شعر در مقابل نثر که «چانه » باشد. منظومه . نشید. سخن
چامهفرهنگ فارسی عمید۱. شعر: ◻︎ چون آن چامه بشنید بهرام گور / بخورد آن گرانسنگ جام بلور (فردوسی: ۶/۴۸۲).۲. غزل.۳. سرود؛ نغمه: ◻︎ بتان چامه و چنگ برساختند / ز بیگانه ایوان بپرداختند (فردوسی: ۶/۵۲۱).
پرتوِ گاماgamma rayواژههای مصوب فرهنگستاننوعی تابش الکترومغناطیسی پرانرژی و پرنفوذ که معمولاً در واپاشی پرتوزا گسیل میشود
گسیل گاماgamma emissionواژههای مصوب فرهنگستانفرایندی که در آن هستههای اتمی با بیرون فرستادن تابش الکترومغناطیسی پرانرژی، بهصورت پرتو گاما، از حالت برانگیخته به حالتی با انرژی کمتر نزول میکنند
چامهسرافرهنگ مترادف و متضاد۱. شاعر، آوازخوان ۲. چامهگو، چامهزن، آوازخوان، سرودخوان، قصیدهگو، نغمهخوان، نغمهسرا، غزلخوان ۳. قصیدهگو، قصیدهسرا، ترانهسرا، چکامهسرا
چامه زنلغتنامه دهخداچامه زن . [ م َ / م ِ زَ ] (نف مرکب ) ساززن . موسیقی دان . آهنگ نواز. نغمه زن . آنکه سرود ونغمه در دستگاه موسیقی ساز کند و بوسیله ٔ یکی از آلات موسیقی بنوازد یا بخواند. کسی که خواندن یا زدن نغمه و سرود را در دستگاههای موسیقی داند <span class=
چامه برساختنلغتنامه دهخداچامه برساختن . [ م َ / م ِ ب َ ت َ] (مص مرکب ) سرود ساختن . نغمه ساز کردن . آهنگی از دستگاههای موسیقی را بوسیله سازی نواختن : بتان چامه و چنگ برساختندز بیگانه ایوان بپرداختند. فردوسی .
چامه گوئیلغتنامه دهخداچامه گوئی . [ م َ / م ِ ] (حامص مرکب ) چامه سرائی . سخن سرائی . شاعری . شعرگوئی . گفتن سخن منظوم و کلام موزون ومقفی . || سرایندگی . آوازه خوانی . خوانندگی شعر و غزل با آواز. خواندن شعر و تصنیف و سرود به آهنگ و در دستگاه موسیقی . و رجوع به چام
چامه زدنلغتنامه دهخداچامه زدن . [ م َ / م ِ زَ دَ ] (مص مرکب ) سرود گفتن . نغمه نواختن . تصنیف مخصوص را در دستگاههای موسیقی خواندن یا نواختن . شعری را با آهنگ خواندن یا بوسیله ٔ یکی از آلات موسیقی نواختن : همه چامه ٔ رزم خسرو زدندز
چامه زنلغتنامه دهخداچامه زن . [ م َ / م ِ زَ ] (نف مرکب ) ساززن . موسیقی دان . آهنگ نواز. نغمه زن . آنکه سرود ونغمه در دستگاه موسیقی ساز کند و بوسیله ٔ یکی از آلات موسیقی بنوازد یا بخواند. کسی که خواندن یا زدن نغمه و سرود را در دستگاههای موسیقی داند <span class=
چامه برساختنلغتنامه دهخداچامه برساختن . [ م َ / م ِ ب َ ت َ] (مص مرکب ) سرود ساختن . نغمه ساز کردن . آهنگی از دستگاههای موسیقی را بوسیله سازی نواختن : بتان چامه و چنگ برساختندز بیگانه ایوان بپرداختند. فردوسی .
چامه گوئیلغتنامه دهخداچامه گوئی . [ م َ / م ِ ] (حامص مرکب ) چامه سرائی . سخن سرائی . شاعری . شعرگوئی . گفتن سخن منظوم و کلام موزون ومقفی . || سرایندگی . آوازه خوانی . خوانندگی شعر و غزل با آواز. خواندن شعر و تصنیف و سرود به آهنگ و در دستگاه موسیقی . و رجوع به چام
چامه زدنلغتنامه دهخداچامه زدن . [ م َ / م ِ زَ دَ ] (مص مرکب ) سرود گفتن . نغمه نواختن . تصنیف مخصوص را در دستگاههای موسیقی خواندن یا نواختن . شعری را با آهنگ خواندن یا بوسیله ٔ یکی از آلات موسیقی نواختن : همه چامه ٔ رزم خسرو زدندز
چامه سرائیدنلغتنامه دهخداچامه سرائیدن . [ م َ / م ِ س َ دَ ] (مص مرکب ) شعر سرودن . شعر گفتن . سخن منظوم گفتن . کلام با وزن و قافیه ساختن . || سرودخواندن ، نغمه ساز کردن . شعر و تصنیف با آواز خواندن . سرود و غزل در دستگاه موسیقی خواندن یا نواختن :</s