چامه زن

čāmezan

معنی

۱. نوازنده.
۲. خواننده؛ کسی که نغمه و سرودی را با ساز بزند یا بخواند: ◻︎ بدان چامهزن گفت کای ماه‌روی / بپرداز دل، چامهٴ شاه گوی (فردوسی: ۶/۴۸۱).

جست‌وجوی دقیق

چامه زن

لغت‌نامه دهخدا

چامه زن . [ م َ / م ِ زَ ] (نف مرکب ) ساززن . موسیقی دان . آهنگ نواز. نغمه زن . آنکه سرود ونغمه در دستگاه موسیقی ساز کند و بوسیله ٔ یکی از آلات موسیقی بنوازد یا بخواند. کسی که خواندن یا زدن نغمه و سرود را در دستگاههای موسیقی داند <span class=

چامه زن

فرهنگ فارسی عمید

۱. نوازنده.۲. خواننده؛ کسی که نغمه و سرودی را با ساز بزند یا بخواند: ◻︎ بدان چامهزن گفت کای ماه‌روی / بپرداز دل، چامهٴ شاه گوی (فردوسی: ۶/۴۸۱).

جست‌وجوی هم‌آوا

نگارۀ گاما ـ گاما

gama-gama log

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← نگارۀ چگالی

نگاره‌برداری گاما ـ گاما

gamma-gamma logging

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← نگاره‌برداری چگالی

پرتوِ گاما

gamma ray

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی تابش الکترومغناطیسی پرانرژی و پرنفوذ که معمولاً در واپاشی پرتوزا گسیل می‏شود

تنوع گاما

gamma diversity

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گوناگونی اندامگان‌های موجود در یک منطقه یا منظر

گسیل گاما

gamma emission

واژه‌های مصوب فرهنگستان

فرایندی که در آن هسته‌های اتمی با بیرون فرستادن تابش الکترومغناطیسی پرانرژی، به‌صورت پرتو گاما، از حالت برانگیخته به حالتی با انرژی کمتر نزول می‌کنند

جست‌وجوی هم‌آغاز

چامه

لغت‌نامه دهخدا

چامه . [ م َ / م ِ ](اِ) شعر بود. (فرهنگ اسدی ). بمعنی شعر باشد عموماً. (برهان ). مطلق شعر را گفته اند. چکامه نیز آمده . (انجمن آرا) (آنندراج ). هر کلام موزون و شعر عموماً. (ناظم الاطباء). شعر در مقابل نثر که «چانه » باشد. منظومه . نشید. سخن

چامه

فرهنگ فارسی عمید

۱. شعر: ◻︎ چون آن چامه بشنید بهرام گور / بخورد آن گران‌سنگ جام بلور (فردوسی: ۶/۴۸۲).۲. غزل.۳. سرود؛ نغمه: ◻︎ بتان چامه و چنگ برساختند / ز بیگانه ایوان بپرداختند (فردوسی: ۶/۵۲۱).