چروند

čarvand

معنی

نوعی فانوس که چراغ را در آن بگذارند تا از وزش باد خاموش نشود؛ فانوس؛ مردنگی.

جست‌وجوی دقیق

چروند

لغت‌نامه دهخدا

چروند. [ چ َرْ وَ ] (اِ) قسمی از فانوس که چراغ را از باد و جز آن حفظ میکند. (ناظم الاطباء). چیزی که چراغ در آن مینهادند و از جائی بجائی میبردند تا باد آنرا خاموش نکند. (فرهنگ نظام ). چیزی که چراغ در آن نهند و از جایی بجایی برند تا باد چراغ را فروننشاند. مردنگی . چرغند. چرونده

چروند

فرهنگ فارسی عمید

نوعی فانوس که چراغ را در آن بگذارند تا از وزش باد خاموش نشود؛ فانوس؛ مردنگی.

جست‌وجوی هم‌آوا

روند

لغت‌نامه دهخدا

روند. [ رَ وَ ] (اِخ ) دهی از بخش صومای شهرستان ارومیه . سکنه ٔ آن 123 تن . آب آن از رود نازلو و چشمه . محصول عمده ٔ آنجا غلات و توتون . صنایع دستی زنان اهالی جاجیم بافی . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

روند

لغت‌نامه دهخدا

روند. [ رَ وَ ] (اِمص ، اِ) چنانکه روال در این اواخر اختراع به غلط شده و منشی ها و نویسندگان عامی در نوشته های خود می آورند و از آن روش و طریقه اراده می کنند روند نیز به معنی طریق و روش و ترتیب بکار می رود. سبک . وتیره . روال . روش . طریقه . طریق . || راههای تنگ و کج و معوج ک

روند

لغت‌نامه دهخدا

روند. [ رِ وَ ] (ع اِ) روند صینی . دوایی است معروف و اطباء الف زیاده کنند پس راوند چینی گویند. (منتهی الارب ). ریوند. راوند. (یادداشت مؤلف ). و رجوع به راوند و ریوند شود.

ریوند

لغت‌نامه دهخدا

ریوند. [ ری وَ ] (اِخ ) نام یکی از دهستانهای بخش حومه ٔ شهرستان نیشابور. دارای 108 آبادی و 15394 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

ریوند

لغت‌نامه دهخدا

ریوند. [ ری وَ ] (اِ) راوند و آن اقسامی دارد: ریوند چینی و ریوند فارسی و ریوند سوریانی وریوند زنگی . (ناظم الاطباء) (از یادداشت مؤلف ). دارویی است معروف که اسهال آورد. (برهان ) (غیاث اللغات ). گیاهی از تیره ٔ ترشکها (هفت بندها) که در حدود 20

جست‌وجوی مشابه

چرونده

لغت‌نامه دهخدا

چرونده . [ چ َرْ وَ دَ / دِ ] (اِ) فانوس و مانند آن باشد که محافظت چراغ از باد کند. (برهان )(انجمن آرا) (آنندراج ). چیزی که چراغ را در آن نهندتا باد او را فروننشاند. (از جهانگیری ). قسمی از فانوس که چراغ را از باد و جز آن حفظ میکند. (ناظم الا

چرونده

فرهنگ فارسی عمید

چاره‌جوینده.

جست‌وجوی متن

قندیل

لغت‌نامه دهخدا

قندیل . [ ق ِ ] (معرب ، اِ) چراغ . چیزی است که در آن چراغ می افروزند و آن معرب کندیل است . (از آنندراج رساله ٔ معربات ). چراغ و چروند. (ناظم الاطباء). المصباح للسراج . ج ، قنادیل . (اقرب الموارد). چراغدان و فانوس . (ناظم الاطباء). || شمعدان . || کیه دان . پیه سوز. (ناظم الاطب

جست‌وجوی هم‌آغاز

چرونده

لغت‌نامه دهخدا

چرونده

فرهنگ فارسی عمید

چاره‌جوینده.

درپیوند

بیشتر بدانید

چروند

čarvand

معنی

جست‌وجوی دقیق

چروند

لغت‌نامه دهخدا

چروند

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

روند

لغت‌نامه دهخدا

روند

لغت‌نامه دهخدا

روند

لغت‌نامه دهخدا

ریوند

لغت‌نامه دهخدا

ریوند

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

چرونده

لغت‌نامه دهخدا

چرونده

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی متن

قندیل

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

چرونده

لغت‌نامه دهخدا

چرونده

فرهنگ فارسی عمید