لغتنامه دهخدا
رکائب . [ رَ ءِ ] (ع اِ) ج ِ رِکاب به معنی شتران که بدان سفر کرده شود. واحد ندارد یا واحد آن راحلة است . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : زهی طلعتت بر فراز رکائب فروزان چو بر آسمان نجم ثاقب . <p class="author"