لغتنامه دهخدا
چکرنه . [چ ِ ک َ ن َ / ن ِ ] (اِ) مرغی است گردن دراز که او را کاروانک نیز گویند و به عربی مذکر او را کروای [ بر وزن انسان ] خوانند. (برهان ). کاروانک که مرغی گردن دراز باشد. (ناظم الاطباء). چفتک و چفنک . مرغی درازگردن که پیوسته در کنار آب نشی