چهارگامهلغتنامه دهخداچهارگامه . [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ] (ص نسبی ) تیز. تند. سریع. به چهارنعل . به چهارتک (در تاختن اسب ). || توسعاً اسب راهوار و تیزرو را گویند. (برهان ) (آنندراج ). اسب تیزرفتار. (فرهنگ نظام ).- <span class="
گامهلغتنامه دهخداگامه . [ م َ / م ِ ] (ص نسبی ) (از: گام ، قدم + -ه ، نسبت ) در ترکیب آید: چهارگامه . چارگامه . رجوع به چهارگامه و چارگامه شود.
چهارگانهلغتنامه دهخداچهارگانه . [ چ َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ) اسب راهوار تیزگام باشد. (جهانگیری ). قسمی دویدن که آن را چهارتک نیز گویند. اما در این معنی ظاهراً مصحف چهارگامه است . رجوع به چهارگامه شود. || مربع. (یادداشت مؤلف ). || (اِ مرکب ) چهارعنصر. عناصر چهارگا
چهارنعل رفتنلغتنامه دهخداچهارنعل رفتن . [ چ َ / چ ِ ن َ رَ ت َ ] (مص مرکب )به شتاب رفتن اسب . تند و تیز رفتن . به تگ خاستن . سخت دویدن . چهارگامه رفتن . رجوع به چارنعل رفتن شود.
چهارنعل تاختنلغتنامه دهخداچهارنعل تاختن . [ چ َ / چ ِ ن َ ت َ ] (مص مرکب ) راندن اسب به شتاب تمام . در تگ افکندن . چون باد صرصر راندن مرکب . بس تند دوانیدن . چهارگامه راندن . || تند و تیز رفتن . با شتاب تمام رفتن .
