کارورزلغتنامه دهخداکارورز. [ کارْ وَ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) کارقبول کننده . کارگر : یکی کارورز و دگر گرزدارسزاوار هر کس پدید است کار.فردوسی .|| دانشجویی که امتحان مسابقه را گذرانده و در بیمارستان بدستور سرپزشک کار میکند. (فرهنگستان )
کارورزفرهنگ فارسی معین(وَ) (ص فا.) 1 - آن که به کاری اشتغال دارد، کارکن . 2 - دانشجوی پزشکی که در بیمارستان به دستور سرپزشک کار می کند، انترن .
کارراشلغتنامه دهخداکارراش . (اِخ ) نام سه تن از نقاشان ایتالیائی متولد در «بولونی »: لوئی (1555 - 1619)، اوگوستن (1557 - 1602)، انیبال که کثیرالاولاد و دالان «
کرارجلغتنامه دهخداکرارج . [ ک َ ] (اِخ ) یکی از دهستانهای بخش مرکزی شهرستان اصفهان . رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10 شود.
کراریسلغتنامه دهخداکراریس . [ ک َ ] (ع اِ) ج ِ کُرّاس . (اقرب الموارد). رجوع به کراس شود. || ج ِ کُرّاسة. بمعنی دفتر و کتاب . (منتهی الارب ). یقال : التاجر مجده فی کیسه و العالم مجده فی کراریسه ؛ شرف و افتخار سوداگر در کیسه ٔ اوست و شرف و افتخار عالم در جزوه های کتاب وی . (ناظم الاطباء). رجوع ب
انترنلغتنامه دهخداانترن . [ اَ ت ِ ] (فرانسوی ، اِ) دانش آموز شبانه روزی . || کارآموز. کارورز. (فرهنگ فارسی معین ).
ورزفرهنگ فارسی عمید۱. = ورزیدن۲. ورزنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): آبورز، کارورز، مهرورز.۳. (اسم مصدر) [قدیمی] کِشت؛ کشاورزی.۴. (اسم) [قدیمی] کار؛ پیشه؛ کسب.
پیشه ورزلغتنامه دهخداپیشه ورز. [ ش َ / ش ِ وَ ] (نف مرکب ) ورزنده ٔ پیشه . پیشه ور. پیشه کار. کارورز : سپاهی نباید که با پیشه وربه یکروی جویند هر دو هنریکی پیشه ورز و یکی گرزدارسزاوار هرکس پدید است کار.<p class="author"
نوکارلغتنامه دهخدانوکار. [ ن َ / نُو ] (ص مرکب ) مبتدی و بی وقوف در کار. کم تجربه . کسی که تازه به شغلی یا هنری پرداخته . تازه کار. مبتدی . || شاگرد. تلمیذ. (ناظم الاطباء). || نوکر. (فرهنگ فارسی معین ) : ملک ناصرالدین علی ملک را که از ا