کاسبلغتنامه دهخداکاسب . [ س ِ ] (اِخ ) از اعلام است . (ناظم الاطباء). || (ع اِ) ابوکاسب ؛ گرگ . (منتهی الارب ).
کاسبلغتنامه دهخداکاسب . [ س ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از کسب . کسی که کسب کند. ج ، کسبه و کاسبون . (ناظم الاطباء). و کاسبین . || ورزنده و یابنده . (ناظم الاطباء). || جمعکننده و طلب کننده و حاصل کننده . (فرهنگ نظام ). || کسی که با صنعت یا خرید و فروش روزی تحصیل میکند. فرهنگستان بجای کاسب پیشه ور را
کاسبفرهنگ فارسی عمید١. کسی که مغازهای دارد و در آن کالایی را خرید و فروش میکند.۲. [قدیمی، مجاز] کسی که برای به دست آوردن چیزی میکوشد؛ کوشنده.
قاشبلغتنامه دهخداقاشب . [ ش ِ ] (ع ص ) درزی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). خیاط. || مردضعیف النفس . (ناظم الاطباء). سست نفس . (منتهی الارب ).
قاصبلغتنامه دهخداقاصب . [ ص ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از قصب . نای زن . نی نواز. (ناظم الاطباء). || برنده ٔ گوشت و روده . || رعد آوازکننده . تندر با بانگ . || شتر بازایستاده از آب پیش از سیری . مذکر و مؤنث در وی یکسان است . گفته میشود بعیر قاصب و ناقة قاصب . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). || شتر
کاسب محلهلغتنامه دهخداکاسب محله . [ س ِ م َ ح َل ْ ل َ ] (اِخ ) دهی از دهستان پایین خیابان بخش مرکزی شهرستان آمل ، واقع در 7هزارگزی باختر آمل . دشت و معتدل مرطوب و مالاریائی و دارای 140 تن سکنه است . آب ازنهر تجرود هراز دارد. محصو
کاسب کارلغتنامه دهخداکاسب کار. [ س ِ ] (ص مرکب ) در تداول عامه ، کسی که ارتزاق از راه کسب میکند. کسی که کسب جزئی دارد. بازاری .
کاسبرگلغتنامه دهخداکاسبرگ . [ ب َ ] (اِ مرکب ) قطعات سبزرنگ خارجی ترین قسمت گل که کاسه ٔ گل باشد. (گیاه شناسی گل گلاب ص 177).
کاسبةلغتنامه دهخداکاسبة. [ س ِ ب َ ] (ع ص ، اِ) مرغ و دَد شکاری . || هر یک از اندام بدن . || هر یک از دست و پا. ج ، کواسب . (ناظم الاطباء).
کاسبیلغتنامه دهخداکاسبی . [ س ِ ] (حامص ) عمل کاسب . کسب . پیشه وری . تجارت .- کاسبی کردن ؛ تجارت و کسب کردن .
کاسب محلهلغتنامه دهخداکاسب محله . [ س ِ م َ ح َل ْ ل َ ] (اِخ ) دهی از دهستان پایین خیابان بخش مرکزی شهرستان آمل ، واقع در 7هزارگزی باختر آمل . دشت و معتدل مرطوب و مالاریائی و دارای 140 تن سکنه است . آب ازنهر تجرود هراز دارد. محصو
کاسب کارلغتنامه دهخداکاسب کار. [ س ِ ] (ص مرکب ) در تداول عامه ، کسی که ارتزاق از راه کسب میکند. کسی که کسب جزئی دارد. بازاری .
کاسبرگلغتنامه دهخداکاسبرگ . [ ب َ ] (اِ مرکب ) قطعات سبزرنگ خارجی ترین قسمت گل که کاسه ٔ گل باشد. (گیاه شناسی گل گلاب ص 177).
کاسبةلغتنامه دهخداکاسبة. [ س ِ ب َ ] (ع ص ، اِ) مرغ و دَد شکاری . || هر یک از اندام بدن . || هر یک از دست و پا. ج ، کواسب . (ناظم الاطباء).
مکاسبلغتنامه دهخدامکاسب . [ م َ س ِ ] (ع اِ) ج ِ مکسب و مکسبة. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به مکسب ومکسبة شود. || کسبها و پیشه ها و این جمع کسب است خلاف القیاس . (غیاث ) (آنندراج ). مأخوذ از تازی ، کسبها و منفعتها و حاصلها. (ناظم الاطباء) : در مکاسب جد و جهد لا