کاست

kāset

معنی

محفظۀ پلاستیکی مستطیل‌شکل و کوچک دارای دو قرقره که نوار به دور آن‌ها پیچیده می‌شود.

مترادف

۱. کاهش، کمی، نقصان
۲. طبقه ≠ افزایش

جست‌وجوی دقیق

کاست

لغت‌نامه دهخدا

کاست .(مص مرخم ، اِمص ) کاستن . کاهیدن . نقصان : چو خورشید بی کاست بادی و راست بداندیش چون ماه بگرفته کاست . اسدی .گرچه اندوه تو و بیم تو از کاستن است ای فزوده ز چراچاره نیابی تو ز کاست .

کاست

فرهنگ فارسی عمید

۱. دارای کمی؛ ناقص.۲. (اسم مصدر) [قدیمی] کمی‌؛ کاهش.

کاست

فرهنگ فارسی عمید

محفظۀ پلاستیکی مستطیل‌شکل و کوچک دارای دو قرقره که نوار به دور آن‌ها پیچیده می‌شود.

کاست

جست‌وجوی هم‌آوا

کیاست

کیاست . [ س َ ] (ع اِمص ) زیرکی و تیزفهمی و هوشیاری . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). زیرکی ، و کسانی که به کاف فارسی خوانند محض غلط است چرا که لفظاً عربی است و در عربی کاف فارسی نمی آید. (غیاث ) (آنندراج ) : چه حال خرد و کفایت و کیاست تو معلوم است

کاشط

لغت‌نامه دهخدا

کاشط. [ ش ِ ] (ع ص ) پوست بازکننده از شتر. ج ، کشطة. (ناظم الاطباء).

کاسد

لغت‌نامه دهخدا

کاسد. [س ِ ] (ع ، ص ) ناروا. (مهذب الاسماء). مقابل روا و رائج . متاع ناروان . (منتهی الارب ). بیرواج و ناروان و کساد و بی قدر. (ناظم الاطباء). زیف . زائف : بی قیمت است شکر از آن دو لبان اوی کاسد شد از دو زلفش بازار شاه بوی . <p class="autho

کاشد

لغت‌نامه دهخدا

کاشد. [ ش ِ ] (ع ص ) بسیار کسب و ورزش . کسب کننده ٔ بکوشش جهت عیال . (ناظم الاطباء). || صله ٔ رحم کننده . آمیزنده ٔ میان خویشان . ج ، کُشُد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد).

کاسیت

لغت‌نامه دهخدا

کاسیت . [ کاس ْ سی ] (اِخ ) کاسی ها یا کاسیت ها (اروپائی شده ٔ گشو) بابل را گرفته تقریباً ششصد سال در آنجا سلطنت کردند. (از ایران باستان ج 2 ص 1907). و رجوع به کوس سی ، کش شو، کیسی ، کوس سأیی شود.

جست‌وجوی مشابه

آکورد هفتم کاسته ـ کاسته

diminished-diminished seventh chord

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← آکورد هفتم کاسته

کاستانیو

لغت‌نامه دهخدا

کاستانیو. [ ی ُ ] (اِخ ) اندرآ دل . نقاش ایتالیائی ، متولد در «کاستانیو»، واقع در «موجللو» شاگرد «اوچللو» . وی در نقاشی یک رئالیست تواناست و علاوه بر آن در دورنما نیز مهارت دارد. (1390 - 1457 م .).

کاستان

لغت‌نامه دهخدا

کاستان . (اِخ ) دهی از دهستان سملقان بخش مانه ٔ شهرستان بجنورد، واقع در 45هزارگزی جنوب باختری کاشمر و 8هزارگزی جنوب شوسه ٔ عمومی بجنورد به سراوه . تپه و کوهستانی و گرمسیر و دارای 11

کاستابال

لغت‌نامه دهخدا

کاستابال . (اِخ ) شهری در مسیر اسکندر در حرکت از کیلیکیه . (ایران باستان ج 2 ص 1301).

کاستابالا

لغت‌نامه دهخدا

کاستابالا. (اِخ ) محلی به آسیای صغیر که معبد آرتِه میس پراسیا در آن بوده است . (ایران باستان ج 3 ص 2103).

جست‌وجوی متن

cassettes

دیکشنری انگلیسی به فارسی

کاست ها، کاست، جعبه کوچک جای جواهرات

کاسية

دیکشنری عربی به فارسی

کاست

تقصان

فرهنگ سره

کاست

نقیصه

فرهنگ سره

کاست

ناکاستنی

لغت‌نامه دهخدا

ناکاستنی . [ ت َ ] (ص لیاقت ) که نتوان آن را کاست . که نتوان از آن کاست . مقابل کاستنی .

جست‌وجوی هم‌آغاز

کاستانیو

لغت‌نامه دهخدا

کاستان

لغت‌نامه دهخدا

کاست گرفتن

لغت‌نامه دهخدا

کاست گرفتن . [ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) ضعیف شدن . از تن خرد شدن : پس نه مقری تو که ملک خدای هیچ نگیرد نه فزونی نه کاست . ناصرخسرو.شکر است آب نعمت و نعمت نهال اوست بی آب خوش نهال نگیرد مگرکه کاست .<p class="

کاست و فزود

لغت‌نامه دهخدا

کاست و فزود. [ت ُ ف ُ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) معرب آن کستبزود . (انجمن آرا) (آنندراج ، ذیل لغت کاست ). کاستن و فزودن . (انجمن آرا) (آنندراج ).- دیوان کاست وفزود ؛ دیوان کستبزود. دیوانی بود که در آن خراج هر یک از ارباب میاه و آنچه میکاسته یا می فز

کاست کار

لغت‌نامه دهخدا

کاست کار. (ص مرکب ) دروغگوی را گویند چه کاست بمعنی دروغ هم آمده است . (برهان ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

شکاست

لغت‌نامه دهخدا

شکاست . [ ش ِ س َ ] (از ع ، اِمص )شکاسة. بدخویی . درشتخویی . (یادداشت مؤلف ) : پادشاهی بود گوهر نفس او از شراست مطبوع و پناه خلق او بر شکاست موضوع . (المضاف الی بدایع الازمان ).

ژوکاست

لغت‌نامه دهخدا

ژوکاست . [ ژُ ] (اِخ ) نام زن لائیوس پادشاه تِب و مادر اُدیپ در اساطیر یونانی . وی پس از کشته شدن شوهر خود لائیوس به دست اُدیپ ، ندانسته به زوجیت قاتل شوی خویش که در حقیقت پسر خودش و لائیوس بود درآمد.

ماهکاست

لغت‌نامه دهخدا

ماهکاست . (ص مرکب ) ناقص النور (در هیئت ). (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و خداوندان فسون آژخ را به وی [ به جو ] افسون کنند به ماهکاست و بپوشانندش تا آژخ فروریزد. (نوروزنامه ، یادداشت ایضاً).

بی کم و کاست

لغت‌نامه دهخدا

بی کم و کاست . [ ک َ م ُ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) بی نقصان یعنی کامل و متمم . (آنندراج ).

برکاست

لغت‌نامه دهخدا

برکاست . [ ب َ ] (مص مرکب مرخم ، اِمص ) کمی . کاهش : بدو گفت بیژن که این راست است ز من کار تو پاک برکاست است . فردوسی .زآنکه در حسن برافزونی و برکاست نیی من بعشق تو برافزونم و برکاست نیم . <p class="author"

درپیوند

بیشتر بدانید

کاست

kāset

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری عربی به فارسی

فرهنگ سره

فرهنگ سره

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا