کافریلغتنامه دهخداکافری . [ ف ِ ] (اِخ ) نام کوهی است در سمت جنوبی کله وار و قسمت شمالی بندر طاهری از بلوک سیراف .
کافریلغتنامه دهخداکافری . [ف ِ / ف َ ] (حامص ) کافر شدن . کافر بودن : به نظم اندر آری دروغ و طمع رادروغ است سرمایه مر کافری را. ناصرخسرو.ز دانش یکی جامه کن جانت راکه بی دانشی مایه ٔ کافری است .<
کافری شیرازیلغتنامه دهخداکافری شیرازی . [ ف ِ ی ِ ] (اِخ ) اسمش میرزامحمود مؤمنی ، خوش اعتقاد فرزانه نهاد بود در سال 1010 هَ .ق . رحلت نمود. رباعی زیر حاکی از حال اوست :از چهره ٔ عاشقانه ام زر باردوز چشم ترم همیشه آزر بارددر آتش عشق تو چنان سوخته ام
کافرلغتنامه دهخداکافر. [ ] (اِخ ) نام قوم بزرگی است در سواحل شرقی آفریقای جنوبی . (از قاموس الاعلام ترکی ).
کافریهلغتنامه دهخداکافریه . [ ف ِ ی ی َ ] (اِخ ) بنائی است در مراغه از آثار هولاکوخان . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 172).
کافری شیرازیلغتنامه دهخداکافری شیرازی . [ ف ِ ی ِ ] (اِخ ) اسمش میرزامحمود مؤمنی ، خوش اعتقاد فرزانه نهاد بود در سال 1010 هَ .ق . رحلت نمود. رباعی زیر حاکی از حال اوست :از چهره ٔ عاشقانه ام زر باردوز چشم ترم همیشه آزر بارددر آتش عشق تو چنان سوخته ام
حق ناشناسیلغتنامه دهخداحق ناشناسی . [ ح َ ش ِ ] (حامص مرکب ) کافری . بی سپاسی . ناسپاسی . کفران . کفر. کافرنعمتی . نمک ناشناسی . نمک کوری .
کافر ذمیلغتنامه دهخداکافر ذمی . [ ف ِ / ف َ رِ ذِم ْ می ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کافری که جزیه دهد و در پناه اسلام باشد. رجوع به ذمة و ذمی شود.
عهدیلغتنامه دهخداعهدی . [ ع َ ] (ص نسبی ) منسوب به عهد. رجوع به عهد شود. || کافری که با مسلمانان پیمان دارد. برخلاف حربی . (یادداشت مرحوم دهخدا). معاهد. مسالم .
ابن خطللغتنامه دهخداابن خطل . [ اِ ن ُ خ َ طَ ] (اِخ ) نام کافری که بیوم الفتح به اَستار کعبه آویخت تا او را از کشتن امان باشد و رسول صلوات اﷲعلیه امر بقتل او فرمود.
کافری شیرازیلغتنامه دهخداکافری شیرازی . [ ف ِ ی ِ ] (اِخ ) اسمش میرزامحمود مؤمنی ، خوش اعتقاد فرزانه نهاد بود در سال 1010 هَ .ق . رحلت نمود. رباعی زیر حاکی از حال اوست :از چهره ٔ عاشقانه ام زر باردوز چشم ترم همیشه آزر بارددر آتش عشق تو چنان سوخته ام
کافریهلغتنامه دهخداکافریه . [ ف ِ ی ی َ ] (اِخ ) بنائی است در مراغه از آثار هولاکوخان . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 172).