کبس

kabs

معنی

۱. فشردن؛ چیزی را میان دو ‌چیز گذاشتن و فشار دادن.
۲. چاه را انباشتن.
۳. پر کردن.

جست‌وجوی دقیق

کبس

لغت‌نامه دهخدا

کبس . [ ک َ ] (ع مص ) به خاک انباشتن چاه و جوی را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) : به ظاهر شهر نزول کردند وبه کبس خندق ... اشتغال نمودند. (جهانگشای جوینی ).در پی سودی دویده بهر کبس نارسیده سود افتاده به حبس . <p class="author"

کبس

لغت‌نامه دهخدا

کبس . [ ک ِ ] (ع اِ) خاک که بدان چاه و جوی را انباشند . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). خاکی که بدان چاه و نهر را پر کنند. (از اقرب الموارد). || غار در بن کوه . (از اقرب الموارد). || سر بزرگ . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (شرح قاموس ). || خانه ٔ گلی . (منتهی الارب ) (از اقر

کبس

لغت‌نامه دهخدا

کبس . [ ک ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اکبس . (اقرب الموارد). رجوع به اکبس شود.

کبس

لغت‌نامه دهخدا

کبس . [ ک ُ ] (ع ص ) رجوع به کُبَّس شود.

کبس

لغت‌نامه دهخدا

کبس . [ ک ُب ْ ب َ / ک ُ ] (ع ص ) بلند و سخت . جبال کبس ؛کوههای صلب و سخت . (ناظم الاطباء). جبال سخت و شدید.(آنندراج ) (اقرب الموارد). کُبس . (اقرب الموارد).

جست‌وجوی هم‌آوا

قبیس

لغت‌نامه دهخدا

قبیس . [ ق ُ ب َ ] (اِخ ) قلعه ای است از توابع حلب . (منتهی الارب ).

کیبش

لغت‌نامه دهخدا

کیبش . [ ب ِ ] (اِمص ) اسم از کیبیدن . انحراف . تحریف . (ازیادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کیبیدن شود.

کبز

لغت‌نامه دهخدا

کبز. [ ک َ ] (ص ) گنده و سطبر. (آنندراج ) : در فلان بیشه درختی هست سبزبس بلند و هول و هر شاخیش کبز. مولوی .جملگی روی زمین سرسبز شدشاخ خشک اشکوفه کرد و کبز شد. مولوی . || فربه . قوی

کبز

لغت‌نامه دهخدا

کبز. [ ک َ ب َ ] (اِ) (در لهجه ٔ طبری ) لاک پشت . (یادداشت مؤلف ).

کبش

لغت‌نامه دهخدا

کبش . [ ک َ ] (اِخ ) کبش و اسد دو شارع عظیم در سمت غربی مدینةالسلام بغداد و بعهد یاقوت بیابانی خشک بوده است بین نصریة و بریة و قبر ابراهیم الحربی رحمه اﷲ در کنار این دو شارع بوده است . (از معجم البلدان ).

جست‌وجوی مشابه

کبست

لغت‌نامه دهخدا

کبست . [ ک َ ب َ ] (اِ) رستنیی باشد تلخ شبیه به دستنبوی که به عربی حنظل و به فارسی خربوزه ٔ تلخ گویند. (برهان ). نام فارسی حنظل است .(حاشیه ٔ برهان چ معین ). حنظل . (آنندراج ) (مفاتیح العلوم ) (از فرهنگ جهانگیری ). || گیاهی است که همچون زهر سخت ناخوش باشد. (اوبهی ). گیاهی باش

کبستو

لغت‌نامه دهخدا

کبستو. [ ک َ ب َ ] (اِ) کبست . کبسته . حنظل . (برهان ) (از ناظم الاطباء). کدوی تلخ . (ناظم الاطباء). || زهر گیاه . (برهان ) (از ناظم الاطباء). رجوع به کبست شود.

کبسته

لغت‌نامه دهخدا

کبسته . [ ک َ ب َ ت َ / ت ِ ] (اِ) حنظل . (برهان ). || زهر گیاه . (برهان ) : با اینهمه لطافت و شیرینی سخن با من به گاه طعنه زدن چون کبسته ای . نزاری قهستانی (از فرهنگ رشیدی ).رجوع

کبسول

لغت‌نامه دهخدا

کبسول . [ ک َ ] (فرانسوی ، اِ) کپسول . رجوع به کپسول شود.

کبسون

لغت‌نامه دهخدا

کبسون . [ ک َ ] (اِ) برگ نبات وحبی است که از بلاد حبشه می آورند و آن شبیه به گشنیزشامی است و با تندی و تیزی و تلخی و حب آن مدور. (مخزن الادویه ). || برنج . (دزی ج 2 ص 439).

جست‌وجوی متن

کابس

لغت‌نامه دهخدا

کابس . [ ب ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از کبس . رجوع به کبس شود. || دونده . یقال جاء فلان کابساً؛ ای شاداً؛ یعنی دوان آمد. (منتهی الارب ). || عابس ٌ کابس ، از اتباع است . (منتهی الارب ) (قطر المحیط).

خانه ٔ گلی

لغت‌نامه دهخدا

خانه ٔ گلی . [ ن َ / ن ِ ی ِ گ ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خانه ٔ گلین . خانه ای که از گل ساخته باشند، خانه ای که مواد ساختمانیش فقط گل باشد نه چیز دیگر. کِبس . (منتهی الارب ).

کبیسة

لغت‌نامه دهخدا

کبیسة. [ ک َ س َ ] (ع ص ، اِ) چاه و جوی انباشته و سر به گریبان کشیده . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). || زیادتی باشد که منجمان در ماه شباط اعتبار کنند و آن را به عربی فضل السنه خوانند. (برهان ). || (در سال شمسی ) آن سال که روزی در وی افزایند و آن از چهار سال سالی باشد. (مهذب الاس

انباشتن

لغت‌نامه دهخدا

انباشتن . [ اَم ْ ت َ ] (مص ) پر کردن و مملو گردانیدن و انبار نمودن . (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ). آکندن . ممتلی کردن . امتلاء. (یادداشت مؤلف ). کبس . (تاج المصادر بیهقی ). پر کردن جای عمیق بخاک و جز آن . (شرفنامه ٔ منیری ) (مؤید الفضلاء). انباردن <span cla

احمد

لغت‌نامه دهخدا

احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن عراق ، مکنی به ابوسعید. ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه چاپ زاخاو ص 241 آورده : ابوسعید احمدبن محمدبن عراق در کبس ماههای اهل خوارزم معتضد باﷲ را پیروی کرد و شرح آن اینکه چون در بخارا از بند رهائی یافت و از زن

جست‌وجوی هم‌آغاز

کبست

لغت‌نامه دهخدا

کبستو

لغت‌نامه دهخدا

کبسته

لغت‌نامه دهخدا

کبسول

لغت‌نامه دهخدا

کبسول . [ ک َ ] (فرانسوی ، اِ) کپسول . رجوع به کپسول شود.

کبسون

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

مکبس

لغت‌نامه دهخدا

مکبس . [ م ُ ک َب ْ ب ِ ] (ع ص ) مرد سست چشم سرشتی وفرومایه یا آنکه ناگاه به مردم درآید و فروپوشد آنها را. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مُطرِق یا کسی که ناگاه به مردم درآید و آنان را فروپوشد. (از محیط المحیط). و رجوع به مطرق شود.

اکبس

لغت‌نامه دهخدا

اکبس . [ اَ ب َ ] (ع ص ) شرم زن بلند و برآمده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || سر چکاک پیشتر درآمده . (از دهار) (از تاج المصادر بیهقی ) (از مهذب الاسماء). || مرد برآمده پیش سر و فرورفته پیشانی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بزرگ سر

تعکبس

لغت‌نامه دهخدا

تعکبس . [ ت َ ع َ ب ُ] (ع مص ) بر هم نشستن چیزی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بر هم نشستن بعضی بر بعض دیگر. (از اقرب الموارد). || تراکم چیزی . (از اقرب الموارد).

تکبس

لغت‌نامه دهخدا

تکبس . [ ت َ ک َب ْ ب ُ ] (ع مص ) پاسپرده شدن . (ناظم الاطباء). || بخاک انباشتن چاه را. || سر در جیب پیراهن فروبردن مرد. || تقحم بر چیزی . (از اقرب الموارد).

مکبس

دیکشنری عربی به فارسی

سنبه , ميله متحرک , پيستون

درپیوند

بیشتر بدانید

کبس

kabs

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری عربی به فارسی