کبوتکلغتنامه دهخداکبوتک . [ ک َ ب ُ ک َ ] (اِ) نوعی سنگ قیمتی که در کتیبه های شوش نام آن آمده و آن را از سغد می آورده اند. داریوش بزرگ پادشاه هخامنشی از آن در قصر شوش بکار برده است . (ایران باستان ج 2 ص 1606 و <span class="hl"
کبیتکلغتنامه دهخداکبیتک . [ ک ُ ب َ ت َ / ک ُ بی ت َ ] (اِ) آسیازنه را گویند و آن آلتی باشد که آسیا را بدان تیز کنند. (برهان ). سنبه ای که بدان آسیا تیز کنند. (آنندراج ). آسیازنه و ابزاری که بدان سنگ آسیا را تیز کنند. (ناظم الاطباء).