کفهلغتنامه دهخداکفه . [ ک َ ف َ / ف ِ ] (اِ مرکب ) قسمت زیرین چاقچور که پای را از مچ تا نوک انگشتان پوشد و نیز در جوراب و کفش آن قسمت که پای را از مچ تا انگشتان در بر می گیرد. (از یادداشتهای مرحوم دهخدا).- کفه رویه ؛ آن قسمت از چ
کفهلغتنامه دهخداکفه . [ ک َ ف َ / ف ِ ] (اِ) خوشه های گندم و جو را گویند که در وقت خرمن کوفتن آنها کوفته نشده باشد و بعد از پاک کردن غله آنها را بار دیگر بکوبند و عربان آن را قصاده خوانند. (از برهان ) (ناظم الاطباء). خوشه ٔ غله که خرد نشده باشد و بعد از پاک
کفهلغتنامه دهخداکفه . [ ک َ ف َ / ف ِ ] (اِ) دف و دایره را گویند. (برهان ). دف و دایره را گویند زیرا که بدان کف زنند. (انجمن آرا) (آنندراج ). دف و دایره . (فرهنگ رشیدی ) (فرهنگ سروری ) : گه بکوبد فرق این پای حوادث چون کفه گه ب
کفهلغتنامه دهخداکفه . [ ک َف ْ ف َ ] (اِخ )نام شهری است . (از برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) (فرهنگ سروری ) : اگر بصره و کفه بیند به خواب شود منهزم موصل و شوشتر. پوربهای جامی (از انجمن آرا).کفه بمناسبت این بیت همان کوفه خواهد بود
کفهلغتنامه دهخداکفه . [ ک َف ْ ف َ / ف ِ ] (از ع ، اِ) کفّة. پله ٔ ترازو. (برهان ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ رشیدی ). پله ٔ ترازو و هر چیزی که مانند آن گرد باشد. (غیاث ). پله . (نصاب ). هریک از دو خانه ٔ ترازو که در یکی سنگ و در دیگر چیز کشیدنی نهند. سنجه . کپه
کفچهلغتنامه دهخداکفچه . [ ک َ چ َ / چ ِ ] (اِ) چمچه . (برهان ) (فرهنگ جهانگیری ). کفگیر. کمچه . چمچه . (انجمن آرا). چمچه ٔ کلان . (غیاث ). ملعقه . (دهار). کفچ . کپچ . کپچه . کبچه . پهلوی کپچک ، طبری کچه (قاشق ). گیلکی نیز کچه (قاشق بزرگ ).(از حاشیه ٔ برهان چ
کیفةلغتنامه دهخداکیفة. [ ف َ ] (ع اِ) پاره ای از جامه و خرقه که بر دامن پیراهن از پیش دوزند، و آنکه بر پس باشد حیفة نامند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || پاره ای از جامه . (از اقرب الموارد).
کیفیةلغتنامه دهخداکیفیة. [ک َ فی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) حالت و صفت چیزی . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به کیفیت شود.
روش کفهایplateau methodواژههای مصوب فرهنگستانروشی در پوشش بالینی برای تعیین آستانۀ واقعی گوش آزمایشی با افزایش تراز پوشش تا زمانی که تراشنوی از بین برود
رکفهلغتنامه دهخدارکفه . [ رَ ف َ ] (اِ) رکف . بخور مریم . کف مریم . (یادداشت مؤلف ). رجوع به بخور مریم شود.
زاج اساکفهلغتنامه دهخدازاج اساکفه . [ ج ِ اَ ک ِف َ / ف ِ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) بفارسی زاج کفشگران بهندی کسیس نامند و گویند کسیس ، زاج سیاه است و بیونانی مالیطرنا و ملیطرنا گویند. ماهیت آن قسمی از زاج ابیض است کثیرالارضیه و چون آب به آن برسد سیاه میشود. طبیعت آ
سوادالاساکفهلغتنامه دهخداسوادالاساکفه . [ س َ دُل ْ اَ ک ِ ف َ ] (ع اِ مرکب ) چیزی است که از زاج و سرکه و پوست انار کنند و آن از رادعات است . (یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به اساکفه ، فهرست مخزن الادویه ، ذیل زاج الاساکفه و تحفه ٔ حکیم مؤمن شود.
شکفهلغتنامه دهخداشکفه . [ ش ِ ک َ ف َ / ف ِ ] (اِ) مخفف شکافه . زخمه . مضراب . (یادداشت مؤلف ) : نوشم قدح نبید نوشنجه هنگام صبوح ساقیان رنجه خنیاگر ایستاد و بربطزن از بس شکفه شده در اشکنجه .منوچهر
شکفهلغتنامه دهخداشکفه . [ش ِ ک ُ ف َ / ف ِ ] (اِ) شکوفه . (ناظم الاطباء). مخفف شکوفه که گل درخت میوه دار باشد. (برهان ) : گویی که گیا قابل جان شد که چنین شدروی گل و چشم شکفه تازه و بینا. مسعودسعد.ا