چکمانلغتنامه دهخداچکمان . [ چ َ ] (اِ) قسمتی از لباس که روی لباسهاپوشند. (ناظم الاطباء). چکمن . و رجوع به چکمن شود.
کماآنلغتنامه دهخداکماآن . [ ] (اِخ ) از جمله ٔ پانزده پاره دیهی بود ازاصفهان که در خلافت منصور بهم پیوست و محلتها را تشکیل داد و این محله ها را به نام آن دیه ها خواندند. (از مجمع التواریخ ص 524). در ترجمه ٔ محاسن اصفهان آمده : بیرون آنچه خارج شهر مهمل نهاده و
کمائنلغتنامه دهخداکمائن . [ ک َ ءِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ کمین ، پنهان نشیننده به قصد دشمن در جنگ . (آنندراج ). و رجوع به کمین شود.
کماژنلغتنامه دهخداکماژن . [ ک ُم ْ ما ژِ ] (اخ ) کشور باستانی در شمال شرقی سوریه و در مشرق کاپادوکیه و پایتخت آن ساموزات بوده است . (از لاروس ). کشوری بود بین کیلیکیه و کاپادوکیه وبین النهرین . در اواسط قرن دوم پیش از میلاد که قدرت سلوکیه رو به ضعف نهاد در کماژن سامس نامی سلسله ٔ حکمرانان کماژ
سینه‌پوشchest guard, chest protectorواژه‌های مصوب فرهنگستانپوششی که سینۀ کمان‌گیر را، در سوی نزدیک‌تر به کمان، می‌پوشاند تا از آسیب احتمالی جلوگیری کند
نقطۀ لنگرanchor point, reference point, anchorواژه‌های مصوب فرهنگستاننقطۀ مشخصی بر روی صورت کمان‌گیر که دست خم و زه تا آنجا به عقب می‌آیند
کمان مرکبcompound bow, compoundواژه‌های مصوب فرهنگستانکمانی مجهز به قرقره و بافه که کشیدن زه را برای کمان‌گیر آسان می‌کند
کمانلغتنامه دهخداکمان . [ ک َ ] (اِ) معروف است و به عربی قوس خوانند. (برهان ). ترجمه ٔ قوس و مبدل خمان مرکب از «خم » و «ان » که کلمه ٔ نسبت است و کشیده و خمیده و سخت و نرم و گسسته پی و کژابرو و بازوشکن از صفات و ابرو از تشبیهات اوست و به دمشق و چاچ و افراسیاب و رستم و کیان مخصوص . (از آنندراج
کمانفرهنگ فارسی عمید۱. نوعی سلاح جنگی چوبی و خمیده که برای پرتاب کردن تیر به کار می‌رفت.۲. چوبی بلند و سرکج برای جدا کردن الیاف پنبه یا پشم از یکدیگر.۳. (نجوم) = قوس۴. (موسیقی) [قدیمی] آرشه.۵. (موسیقی) [قدیمی] سازی زهی شبیه رباب و به شکل کمان.⟨ کمان چاچی: [قدیمی] نوعی کمان مرغوب که در
پیرعلی ترکمانلغتنامه دهخداپیرعلی ترکمان . [ ع َ ت ُ ک َ ] (اِخ ) از ترکمانان معاصر میرزا شاهرخ . (حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 145).
پیرکمانلغتنامه دهخداپیرکمان . [ ک َ] (اِخ ) دهی جزء دهستان ینگجه ٔ بخش مرکزی شهرستان سراب . واقع در 11هزارگزی شمال باختری سراب و 7هزارگزی شوسه ٔ سراب به تبریز. جلگه ، معتدل ، دارای 68 تن سکنه .
پیکان کمانلغتنامه دهخداپیکان کمان . [ پ َ / پ ِ ک َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب عالمتاب . ستارگان را نیز گویند.
خانقاه کمانلغتنامه دهخداخانقاه کمان . [ ن َ / ن ِ هَِ ک َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به «خانه ٔ کمان » شود.
خانگاه کمانلغتنامه دهخداخانگاه کمان . [ ن ِ هَِ ک َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خانه ٔ کمان . رجوع به خانه ٔ کمان شود : میان عقل و ستم پیشه آشنایی نیست که خانگاه کمان جای روشنایی نیست .محسن تأثیر (از آنندراج ).
