کمرگاهلغتنامه دهخداکمرگاه . [ ک َ م َ ] (اِ مرکب ) میان و در این صورت کمر به معنی کمربند باشد که برمیان بندند. (آنندراج ). محلی که کمربند و یا تنگ بر آن قرار می گیرد. (فرهنگ فارسی معین ). آن بهر از تن ، که کمر بدان بندند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : بر کمرگاه تو از
کمرگهلغتنامه دهخداکمرگه . [ ک َ م َ گ َه ْ ](اِ مرکب ) کمرگاه . (فرهنگ فارسی معین ) : برآورد و زد تیغ بر گردنش به دو نیمه شد تا کمرگه تنش . فردوسی .دلاور بیفتاد و دامن زره برآورد و زد بر کمرگه گره . فردوسی
کمرهلغتنامه دهخداکمره . [ ک َ رَ / رِ ] (اِ) سرگین . (ناظم الاطباء). تپاله . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
کمرهلغتنامه دهخداکمره . [ ک َ م َ رَ ] (اِخ ) از دیههای بخار است . (از انساب سمعانی ) (از معجم البلدان ).
کمرهلغتنامه دهخداکمره . [ ک َ م َ رَ ] (اِخ ) دهی از دهستان شیان است که در بخش مرکزی شهرستان شاه آباد واقع است و 713 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
میان فراخلغتنامه دهخدامیان فراخ . [ ف َ ] (ص مرکب ) که کمرگاه فربه دارد: مجفر؛ اسب میان فراخ . (منتهی الارب ).
کمرچینفرهنگ فارسی عمید۱. قسمت چیندار لباس در کمرگاه.۲. [منسوخ] نوعی لباس مردانه که در قسمت کمر چین داشته است.
پورپوانلغتنامه دهخداپورپوان . [ پو وَ ] (فرانسوی ، اِ) نوعی جامه ٔ مردانه ٔ معمول در اروپا در قرن سیزدهم که نیمه ٔ بالای تن را پوشیدی از گردن تا کمرگاه .
گنج پرستلغتنامه دهخداگنج پرست . [ گ َ پ َ رَ ] (نف مرکب ) که گنج پرستد و دوستدار گنج . عاشق گنج . گنج دوست : لرزلرزان چو دزد گنج پرست در کمرگاه او کشیدم دست .نظامی .