گریفرهنگ فارسی عمید۱. پیمانه؛ کیل؛ پنگان.۲. گز؛ جریب: ◻︎ زآنکه امثال مرا بیشاعری بسیار داد / کاخهای چارپوشش باغهای چلگری (انوری: ۴۵۶).۳. گره.
گریلغتنامه دهخداگری . [ گ َ ] (حامص ) (از: گر +ی حاصل مصدر، اسم معنی ) (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). گر بودن یعنی علت جرب داشتن . (برهان ) (آنندراج ).
گریلغتنامه دهخداگری . [ گ َ ] (اِ) گردن که بعربی جید خوانند و از این جهت است که بخیه ٔ جامه را گریبان میگویند یعنی نگه دارنده ٔ گردن ، چه بان بمعنی نگاه دارنده است و در دیگ بریان پلاو نیز محاذی گردن گوسفند بریان را گریگاه خوانند یعنی جای گردن . (برهان ) (آنندراج ). رجوع به گریبان شود.
گریلغتنامه دهخداگری . [ گ َ ] (اِ) هر پیمانه را گویند خواه جریب که پیمانه ٔ زمین است و خواه گز که زمین و جامه و امثال آن بدان پیمایند و گز کنند و خواه کیله که پیمانه ٔ غله است و خواه پنگان که پیمانه ٔ ساعت باشد و آن جامی است از مس و در بن آن سوراخی کنند بعنوانی که چون آن را بر زیر آب گذارند
روروro-ro, roll-on roll-offواژههای مصوب فرهنگستاننوعی بارگیری و تخلیه که در آن بار بر روی وسایل چرخدار ازطریق شیبراهه به کشتی وارد یا از آن خارج میشود
موج ریلیRayleigh wave, R waveواژههای مصوب فرهنگستاننوعی موج سطحی که موجب حرکت پسرونده و بیضیوار ذرات در محیط میشود
گریست / گریه کردگویش خلخالاَسکِستانی: bəbraməst دِروی: bə.vram.əs شالی: bə.vram.əs کَجَلی: b.öram.əst/â کَرنَقی: bəbrames کَرینی: bəbraməs کُلوری: bəvraməs گیلَوانی: bəbraməs لِردی: bəbraməs
گریستن / گریه کردنگویش خلخالاَسکِستانی: bəraməste دِروی: bəram.əs.en شالی: bəram.əs.an کَجَلی: vöram.əst.an کَرنَقی: bəraməsan کَرینی: bəraməsan کُلوری: bəraməsan گیلَوانی: bəraməsi لِردی: bəraməsan
گریست/ گریه کردگویش کرمانشاهکلهری: gɪres گورانی: gɪres سنجابی: gɪres کولیایی: agɪrâ زنگنهای: gɪres جلالوندی: gɪryâ زولهای: gɪryâ کاکاوندی: gɪryâ هوزمانوندی: gɪryâ
گریستن/ گریه کردنگویش کرمانشاهکلهری: gɪryân گورانی: gɪryân سنجابی: gɪryân کولیایی: gɪryân زنگنهای: gɪryân جلالوندی: gɪryân زولهای: gɪryân کاکاوندی: gɪryân هوزمانوندی: gɪryân
گریهلغتنامه دهخداگریه . [ گ ِرْ ی َ / ی ِ ] (اِمص ) اسم مصدر گریستن .اشک ریختن . گریستن . اشک . سرشک . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). آب از چشم ریختن . (آنندراج ). بُکاء: خم ؛ گریه ٔ سخت . حَنین ؛ گریه در بینی . (منتهی الارب ) : بمیرد چو
ناشیانهفرهنگ فارسی عمید۱. ویژگی آنچه از روی ناشیگری و بیتجربگی انجام شود.۲. (قید) باناشیگری؛ از روی ناشیگری و بیتجربگی.
گریهلغتنامه دهخداگریه . [ گ ِرْ ی َ / ی ِ ] (اِمص ) اسم مصدر گریستن .اشک ریختن . گریستن . اشک . سرشک . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). آب از چشم ریختن . (آنندراج ). بُکاء: خم ؛ گریه ٔ سخت . حَنین ؛ گریه در بینی . (منتهی الارب ) : بمیرد چو
گریه ٔ شیشهلغتنامه دهخداگریه ٔ شیشه . [ گ ِرْ ی َ / ی ِ ی ِ ش َ / ش ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از ریخته شدن شراب در جام از شیشه . (آنندراج ).
گریه ٔ شادیلغتنامه دهخداگریه ٔ شادی . [ گ ِ ی َ یا ی ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گریه از روی شوق کردن . اشک شادی . گریه ٔ شوق : اگر شمع مزار من نریزد گریه ٔ شادی که داغ خون من از دامن دلدار میشوید.میرزا صائب (از آنندراج ).
گریه ٔ شمعلغتنامه دهخداگریه ٔ شمع. [ گ ِرْ ی َ / ی ِ ی ِ ش َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از ریخته ٔ شمع که آن را اشک شمع نیز گفته اند. (آنندراج ).
گریه ٔ آسمانلغتنامه دهخداگریه ٔ آسمان . [ گ ِرْ ی َ / ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از باران : گرستند از گریه جویی روان بیاید مگر گریه ٔ آسمان .سعدی (بوستان ).
دایه گریلغتنامه دهخدادایه گری . [ ی َ / ی ِ گ َ ] (حامص مرکب ) شیردهندگی . دایگی . || پرورش و پرستاری کودکی . || ددگی . للگی . || قابلگی .
رامشگریلغتنامه دهخدارامشگری . [ م ِ گ َ ] (حامص مرکب ) عمل رامشگر. مطربی . خنیاگری . مطربی و سازندگی . (شعوری ج 2 ورق 16) : نه کس دید و نه مرغ و دیو و پری نه کمتر شد آن بانگ رامشگری . <p class
دست نگریلغتنامه دهخدادست نگری . [ دَ ن ِ گ َ ] (حامص مرکب ) تقلید. دنباله روی . پیروی . || احتیاج . نیازمندی .
درزنگریلغتنامه دهخدادرزنگری . [ دَ زَ گ َ ] (حامص مرکب ) سوزن گری . (یادداشت مرحوم دهخدا) : اگر روا باشد که با فقد غربال گری و درزنگری وجوب نماز آدینه ساقط باشد اگر شیعه گویند که با فقد امامی معصوم نماز آدینه ٔ فریضه بجماعت ساقط باشد با آن قیاس می باید کردن . (کتاب النقض
درزیگریلغتنامه دهخدادرزیگری . [ دَ گ َ ] (حامص مرکب ) شغل خیاط. خیاطی . دوخت . (ناظم الاطباء). خیاطت . جامه دوزی . حَوْص . خیط. (از منتهی الارب ). درزنگری . شغل درزی . و نیز محتمل است که صورت دگرگون شده ٔ درزنگری باشد. رجوع به درزنگری شود. (یادداشت لغتنامه ) : از پس آدم ن