گستاخ کارلغتنامه دهخداگستاخ کار. [ گ ُ ] (ص مرکب ) آنکه کارها را بدون پروا انجام دهد. آنکه بی باکانه به کارها دست زند. رجوع به گستاخ کاری شود.
گستاخ گستاخلغتنامه دهخداگستاخ گستاخ . [ گ ُ گ ُ ] (ق مرکب ) اندک اندک رام . رفته رفته مأنوس . کم کم جسور : پریده مرغکان گستاخ گستاخ شمایل در شمایل شاخ در شاخ . نظامی .رضا دادش که در میدان و در کاخ نشیند با ملک گستاخ گستاخ .<p cla
شتاخلغتنامه دهخداشتاخ . [ ش ِ ] (اِ) ستاخ . شاخی بود که ازشاخ برجهد. (از لغت فرس اسدی ). رجوع به ستاخ شود.
ستاخلغتنامه دهخداستاخ . [ س ِ ] (اِ) شاخ درخت نوچه ٔ نازک را گویند که از شاخ دیگر بجهد و بعضی دیگر گویند شاخ درختی است که در شاخ دیگر پیچد. (برهان ) (آنندراج ). شاخ تازه و نازک که از شاخ دیگر بجهد. بمعنی مطلق شاخ نیز آمده . (آنندراج ) (غیاث ) : ستاخی برآمد از بر شا
ستاخلغتنامه دهخداستاخ . [ س ِ ] (اِخ ) نام محلی است . در حدود العالم بنام «ستاخ » آمده که با این محل قابل انطباق است بهر حال احتمال این که این کلمه غیر از اسم مکان باشد بعید است . (حاشیه ٔ تاریخ بیهقی چ فیاض ص 557) : و دو روز آنجا ببود
گستاخفرهنگ فارسی عمید۱. بی‌ادب.۲. [قدیمی] نترس؛ جسور؛ دلیر؛ بی‌پروا.⟨ گستاخ آمدن: (مصدر لازم) [قدیمی] اظهار گستاخی کردن؛ بی‌پروایی نمودن.
گستاخ کاریفرهنگ فارسی عمیداز روی بی‌باکی و بی‌پروایی کاری را انجام دادن: ◻︎ غرور جوانی چو از سر نشست / ز گستاخ‌کاری فروشوی دست (نظامی۵: ۷۵۶).
گستاخ کاریلغتنامه دهخداگستاخ کاری . [ گ ُ ] (حامص مرکب ) جسور و بی پروا کاری کردن . بی باکانه به کاری دست یازیدن . دلاورانه کارها را انجام دادن : غرور جوانی چو از سر نشست ز گستاخ کاری فروشوی دست .نظامی .
گستاخفرهنگ فارسی عمید۱. بی‌ادب.۲. [قدیمی] نترس؛ جسور؛ دلیر؛ بی‌پروا.⟨ گستاخ آمدن: (مصدر لازم) [قدیمی] اظهار گستاخی کردن؛ بی‌پروایی نمودن.
گستاخلغتنامه دهخداگستاخ . [ گ ُ] (ص ) پهلوی ویستاخْو ، ارمنی وسته ، پارسی باستان احتمالاً ویست هوا . (حاشیه ٔبرهان قاطع چ معین ). بی ادب و دلیر و تند باشد. (برهان ). شوخ و چالاک و بی ادب . (غیاث ). بی محابا و جسور. (آنندراج ). بی پروا. متهور. بی پرده . صریح : پذیره
گستاخدیکشنری فارسی به عربیجريي , دعي , صفيق , صلف , کومة , لعوب , متبختر , متغطرس , مخل بالآداب , مهاجم , نقرة , وقح
گستاخدیکشنری فارسی به انگلیسیabrupt, audacious, baldfaced, bold, boldfaced, brassy, brazen, churl, contumelious, daring, disrespectful, familiar, gruff, immodest, impolite, impudent, insolent, irreverent, pert, presumptuous, rude, saucy, short-spoken, unblushing, ungracious, unmannerly
بوسه گستاخلغتنامه دهخدابوسه گستاخ . [ س َ / س ِ گ ُ ] (ص مرکب ) آنکه در بوسیدن گستاخی میکند. (ناظم الاطباء).
گستاخفرهنگ فارسی عمید۱. بی‌ادب.۲. [قدیمی] نترس؛ جسور؛ دلیر؛ بی‌پروا.⟨ گستاخ آمدن: (مصدر لازم) [قدیمی] اظهار گستاخی کردن؛ بی‌پروایی نمودن.
گستاخلغتنامه دهخداگستاخ . [ گ ُ] (ص ) پهلوی ویستاخْو ، ارمنی وسته ، پارسی باستان احتمالاً ویست هوا . (حاشیه ٔبرهان قاطع چ معین ). بی ادب و دلیر و تند باشد. (برهان ). شوخ و چالاک و بی ادب . (غیاث ). بی محابا و جسور. (آنندراج ). بی پروا. متهور. بی پرده . صریح : پذیره
گستاخ گستاخلغتنامه دهخداگستاخ گستاخ . [ گ ُ گ ُ ] (ق مرکب ) اندک اندک رام . رفته رفته مأنوس . کم کم جسور : پریده مرغکان گستاخ گستاخ شمایل در شمایل شاخ در شاخ . نظامی .رضا دادش که در میدان و در کاخ نشیند با ملک گستاخ گستاخ .<p cla
گستاخدیکشنری فارسی به عربیجريي , دعي , صفيق , صلف , کومة , لعوب , متبختر , متغطرس , مخل بالآداب , مهاجم , نقرة , وقح
