گسلیدنفرهنگ فارسی عمید۱. پاره کردن.۲. جدا کردن.۳. طی کردن.۴. (مصدر لازم) پاره شدن.۵. (مصدر لازم) جدا شدن.۶. (مصدر لازم) تمام شدن.
گسلیدنلغتنامه دهخداگسلیدن . [ گ ُ س ِ / س َ دَ ] (مص ) (از: گسل + یدن ، پسوند مصدری + گسیختن ). (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). گسستن و گسیختن : که بی داور این داوری نگسلدو بر بی گناه ایچ بد نپشلد. ابوشکور
شپلیدنلغتنامه دهخداشپلیدن . [ ش َ / ش ِ دَ ] (مص ) صفیر زدن . آواز کردن از دهان به وقت کبوتر پرانیدن . (برهان ) (از انجمن آرا) (از ناظم الاطباء). سوت زدن . صفیر زدن بر مرغان و غیره . (فرهنگ فارسی معین ). || شیفته شدن . شیدایی شدن . (از برهان قاطع). شیفته شدن .
شپیلیدنلغتنامه دهخداشپیلیدن . [ ش َ / ش ِ دَ ] (مص ) فشردن . (برهان ) (فرهنگ نظام ). فشاردن . (ناظم الاطباء): عصر؛ افشردن یعنی شپیلیدن و شیره کردن انگور. (از مجمل اللغة) : گلابی صفت بر جفا بگذردکه گل را شپیلند و آبش برند. <p c
شلیدنلغتنامه دهخداشلیدن . [ ش َ دَ ] (مص جعلی ) مصدر جعلی از شَل (اشل عربی ). لنگیدن . لنگان لنگان رفتن . با یک لنگ پا رفتن . شلان رفتن . (یادداشت مؤلف ) : هیچ نیابی فراز و شیب قران در غزل و می بطبع چون نشلی . ناصرخسرو.رجوع به شلان
پشلیدنلغتنامه دهخداپشلیدن . [ پ َ ش َ دَ ] (مص ) چسبیدن . دوسیدن . لصق . التصاق . لزق . التزاق : که بی داور این داوری نگسلدو بر بی گناه ایچ بد نپشلد. ابوشکور.و رجوع به بشلیدن شود.
دست گسلیدنلغتنامه دهخدادست گسلیدن . [ دَ گ ُ س ِ / س َ دَ ] (مص مرکب ) دست گسستن .- دست از دامن کسی یا چیزی گسلیدن ؛ جدائی کردن . (از آنندراج ). دست برداشتن : شاها فلک از بزم تو در رقص و سماع است دست طرب
پیمان گسلیدنلغتنامه دهخداپیمان گسلیدن . [ پ َ / پ ِ گ ُ س ِ دَ ] (مص مرکب ) پیمان گسستن . پیمان شکستن . نقض عهد کردن . خلف وعده کردن . از سر عهد و پیمان رفتن : به دوستی که وفا گر کنی و گرنکنی من از تو بر نکنم مهر و نگسلم پیوند. <p
پیوند گسلیدنلغتنامه دهخداپیوند گسلیدن . [ پ َ / پ ِ وَ گ ُ س ِ / س َ دَ ] (مص مرکب ) پیوند گسستن . گسستن ارتباط و اتصال و پیوستگی : دوستان سخت پیمان را ز دشمن باک نیست شرط یار آن است کز پیوند یارش نگسل
نفس گسلیدنلغتنامه دهخدانفس گسلیدن . [ ن َ ف َ گ ُ س َ / س ِ دَ ] (مص مرکب ) نفس گسستن : از بس که شد ضعیف تنم دم نمی زنم ترسم که بگسلد به گلو ناگهان نفس .علی خراسانی (آنندراج ).
امید گسلیدنلغتنامه دهخداامید گسلیدن . [ اُ گ ُ س ِ / س َدَ ] (مص مرکب ) امید گسستن . نومید شدن : آخر قصد من تویی غایت جهد و آرزوتا نرسد بدامنت دست امید نگسلم . سعدی .مردم و حسرتم همان از تو امید نگسلد
بکسلیدنلغتنامه دهخدابکسلیدن . [ ب ُ س َ دَ ] (مص ) گسلیدن . از هم جدا کردن بزور. || بمجاز، ترک آشنایی کردن . بریدن از کسی . دوری کردن از او. رجوع به گسلیدن شود.
سکلیدنلغتنامه دهخداسکلیدن . [ س ِ ک ُ دَ ] (مص ) سگلیدن . گسلیدن . (فرهنگ فارسی معین ) : من اگر از اجزاء خود را فروسکلم از لطف بی نهایت و ارادت . (فیه مافیه ص 138). رجوع به گسلیدن شود.
درگسلیدنلغتنامه دهخدادرگسلیدن . [ دَ گ ُ س ِ / س َ دَ ] (مص مرکب ) گسلیدن . گسیختن : بدوگفت دست از جهان درگسل که پایت قیامت برآید ز گل . سعدی .رجوع به گسلیدن شود.
درگسلیدنلغتنامه دهخدادرگسلیدن . [ دَ گ ُ س ِ / س َ دَ ] (مص مرکب ) گسلیدن . گسیختن : بدوگفت دست از جهان درگسل که پایت قیامت برآید ز گل . سعدی .رجوع به گسلیدن شود.
دست گسلیدنلغتنامه دهخدادست گسلیدن . [ دَ گ ُ س ِ / س َ دَ ] (مص مرکب ) دست گسستن .- دست از دامن کسی یا چیزی گسلیدن ؛ جدائی کردن . (از آنندراج ). دست برداشتن : شاها فلک از بزم تو در رقص و سماع است دست طرب
پیمان گسلیدنلغتنامه دهخداپیمان گسلیدن . [ پ َ / پ ِ گ ُ س ِ دَ ] (مص مرکب ) پیمان گسستن . پیمان شکستن . نقض عهد کردن . خلف وعده کردن . از سر عهد و پیمان رفتن : به دوستی که وفا گر کنی و گرنکنی من از تو بر نکنم مهر و نگسلم پیوند. <p
پیوند گسلیدنلغتنامه دهخداپیوند گسلیدن . [ پ َ / پ ِ وَ گ ُ س ِ / س َ دَ ] (مص مرکب ) پیوند گسستن . گسستن ارتباط و اتصال و پیوستگی : دوستان سخت پیمان را ز دشمن باک نیست شرط یار آن است کز پیوند یارش نگسل
فروگسلیدنلغتنامه دهخدافروگسلیدن . [ ف ُ گ ُ س َ دَ ] (مص مرکب ) فروگسلانیدن . بریدن . جدا کردن . || فروگسستن . از هم جدا شدن . از هم پاشیدن : جان ترنجیده و شکسته دلم گویی از غم همی فروگسلم . رودکی .رجوع به فروگسستن و گسلیدن شود.