گلغونهلغتنامه دهخداگلغونه . [ گ ُن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) گلگونه . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). گلگونه است که غازه و سرخی زنان باشد که بر روی مالند. (برهان ). گلگونه و آن غازه ٔ رخسار زنان است که روی را سرخ کند. (انجمن آرا) (آنندراج ). گلگونه . (فرهنگ رشیدی ) (ج
لغونهلغتنامه دهخدالغونه . [ ل َ ن َ / ن ِ ] (اِ) آرایش و گلگونه . (غیاث ). زیب و زینت و آرایش . (برهان ).
جلجونهلغتنامه دهخداجلجونه . [ ج ُ ن َ ] (معرب ، اِ مرکب ) معرب گلگونه . گلغونه . (مهذب الاسماء). گلگونه .
گلاگونهلغتنامه دهخداگلاگونه . [ گ ُ ن َ / ن ِ] (اِ مرکب ) غازه و گلگونه و آن چیزی باشد سرخ که زنان به روی مالند. (برهان ) (آنندراج ) (الفاظ الادویه ). سرخاب . و رجوع به گلگونه ، والغونه و گلغونه شود.
نگار بستنلغتنامه دهخدانگار بستن . [ ن ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) ناخن نگارین کردن . حنا بر دست بستن . خضاب کردن . حنا بستن : اما جهان پیر نوعروس وار به گلغونه ٔ عدل ماآراسته و خود را نگار بسته است . (تاریخ طبرستان ).
گنجارلغتنامه دهخداگنجار. [ گ َ ] (اِ) بمعنی غازه باشد و آن سرخی است که زنان برروی مالند. گَنجاره . گَنجر. گَنجره . (فرهنگ رشیدی ).غازه . غَنجار. غَنجره . گلگونه . (سروری ) (برهان ) (آنندراج ). بلغونه . غلغونه . (برهان ). گلاگونه . گلغوانه . گلغونه . (جهانگیری ). آلغونه .آلگونه . والغونه . ولغو
