گنگلاج

gong[a]lāj

معنی

کسی که زبانش هنگام حرف زدن می‌گیرد؛ الکن.

جست‌وجوی دقیق

گنگلاج

لغت‌نامه دهخدا

گنگلاج . [ گ ُ گ َ / گ ُ ](ص ) شخصی را گویند که در زبانش گرفتگی باشد، و عربان الکن خوانندش . (برهان ): اَرْتَل ؛ مرد گنگلاج کندزبان . اَخبیص ؛ گنگلاج که امید خیر و شر در وی نباشد. تَأتاء، تَمتام ؛ گنگلاج که سخن وی به فهم نیاید. ثِدقِم ، ثَدم

گنگلاج

فرهنگ فارسی عمید

کسی که زبانش هنگام حرف زدن می‌گیرد؛ الکن.

گنگلاج

فرهنگ فارسی معین

(گُ گُ) (ص .) کسی که زبانش هنگام حرف زدن می گیرد.

جست‌وجوی هم‌آوا

گنگلاج گردیدن

لغت‌نامه دهخدا

گنگلاج گردیدن . [ گ ُ گ َ / گ ُ گ َ دی دَ ] (مص مرکب ) گنگ شدن . الکن شدن .فَدامة. فُدومة. تأتاءة. تَئْتاء. (منتهی الارب ).

نیلج

لغت‌نامه دهخدا

نیلج . [ ل َ ] (معرب ، اِ) عصاره ٔ نیل . (منتهی الارب ). مأخوذ از نیله ٔ فارسی و به معنای آن . (ناظم الاطباء). معرب نیله که به نیل مشهور است و بدان چیزها رنگ کنند. (برهان قاطع). || ثوب نیلج ؛ جامه ٔ نیلی . (از مهذب الاسماء). جامه ٔ نیله . (منتهی الارب ). || نیلنج . (منتهی ال