گوارهلغتنامه دهخداگواره . [ گ َ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) مخفف گهواره است ، و به عربی مهد خوانند. (برهان ) : ای پیرهنت گواره ٔ گل رویت گل سرگواره ٔ گل . سیداحمد مشهدی .|| گله ٔ گاو. (برهان ). در خراسان ن
پیوارهلغتنامه دهخداپیواره . [ پی رَ ] (ص ، اِ) غریب و تنها. بیواره ، و این درست تر است . (آنندراج ).
چوپارهلغتنامه دهخداچوپاره . [ رَ ] (اِ مرکب ) ظرفی است چوبی مانند سینی که برای صاف کردن برنج از شلتوک و غیره استفاده می کنند و آن را بوسیله ٔ چرخهای آبی از چوب یک تکه درست می کنند. (یادداشت مؤلف ).
گوپارهلغتنامه دهخداگوپاره . [ گ َ / گُو رَ / رِ ] (اِ مرکب ) رمه ٔ گاو و خر. (لغت فرس ص 467). گله ٔ گاومیش . (رشیدی ) : وای از آن آوا که گر گوپاره زآنجا بگذردبفک
گویارهلغتنامه دهخداگویاره . [ گ َ / گُو رَ / رِ ] (اِ مرکب ) مخفف گاویاره . گله ٔ گاو. ظاهراًمصحف گوباره باشد. رجوع به گاباره و گاوباره شود.
وارگهلغتنامه دهخداوارگه . [ گ ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان آسمان آباد بخش شیروان چرداول از شهرستان ایلام که در 31 هزارگزی شمال غربی چرداول و کنار راه اتومبیل رو چرداول به ایلام واقع است . ناحیه ای است کوهستانی ، سردسیر و دارای 500</s
گواره بانلغتنامه دهخداگواره بان . [ گ َ رَ / رِ ](ص مرکب ، اِ مرکب ) گله بان و شبان . (ناظم الاطباء).
گواره دانلغتنامه دهخداگواره دان . [ گ َ رَ / رِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) گواربان . (فرهنگ شعوری ج 1 ص 324).
گواره کشلغتنامه دهخداگواره کش . [ گ َ رَ / رِ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) آنکه سبد خاکروبه حمل کند. آنکه سرگین با سبد کشد. (یادداشت مؤلف ).
گواره کشیلغتنامه دهخداگواره کشی . [ گ َ رَ /رِ ک َ / ک ِ ] (حامص مرکب ) کار گواره کش : تو درپای پیلان بدی خاشه روب گواره کشی پیشه با رنج و کوب .اسدی .
گوارتهلغتنامه دهخداگوارته . [ گ ُ ت َ / ت ِ ] (اِ) گواره . (شعوری ج 2 ص 327). رجوع به گواره شود. || حشره ای است بالدار که آن را کلبک نیز گویند (؟). (شعوری ج 2
خاشه روبلغتنامه دهخداخاشه روب . [ ش َ / ش ِ ] (نف مرکب ) کسی که خیابانها و محله ها را پاک می کند. سُپور. مأمور نظافت اماکن عمومی . جاروکش : تو در پای پیلان بدی خاشه روب گواره کشی پیشه با رنج و کوب .اسدی (گرشا
روانکاهلغتنامه دهخداروانکاه . [ رَ ](نف مرکب ) کاهنده ٔ روان . آنکه یا آنچه باعث کاهش و فرسایش روان باشد. کاری صعب که روح را کسل و آزرده وفرسوده کند. روان فرسا. جانکاه . جانگزا : وز عون تو روید چو گیا لعل ز خاره و آن زهر روانکاه شود نوش گواره .<p class="author
لودهلغتنامه دهخدالوده . [ ل َ / لُو دَ / دِ ] (ص )مزاح . چکه . سخت چکه . خوش طبع. دَعّابه . آنکه سخنان خنده آور گوید برای لذت خویش و دیگران . بخلاف مسخره که برای دیگران گوید تا چیزی بدو دهند. سخت مزاح . شوخ ومزّاح که هیچگاه م
کوازلغتنامه دهخداکواز. [ ک َ ] (اِ) تنگ را گویند و آن کوزه ای باشد سرتنگ و گردن کوتاه که مسافران با خود دارند. (برهان ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). مصحف کراز است . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). و رجوع به کراز شود. || چوبدستی که خر و گاو بدان برانند. (برهان ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ). صحیح
گواره بانلغتنامه دهخداگواره بان . [ گ َ رَ / رِ ](ص مرکب ، اِ مرکب ) گله بان و شبان . (ناظم الاطباء).
گواره دانلغتنامه دهخداگواره دان . [ گ َ رَ / رِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) گواربان . (فرهنگ شعوری ج 1 ص 324).
گواره کشلغتنامه دهخداگواره کش . [ گ َ رَ / رِ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) آنکه سبد خاکروبه حمل کند. آنکه سرگین با سبد کشد. (یادداشت مؤلف ).
گواره کشیلغتنامه دهخداگواره کشی . [ گ َ رَ /رِ ک َ / ک ِ ] (حامص مرکب ) کار گواره کش : تو درپای پیلان بدی خاشه روب گواره کشی پیشه با رنج و کوب .اسدی .
پهاگوارهلغتنامه دهخداپهاگواره . [ رَ ] (اِخ ) قصبه ای است بهندوستان بخطه ٔ پنجاب در ایالت کپورتاله . در 5 هزارگزی ساحل چپ رودخانه ٔ سفیدین که تابع نهر ستلج است ، روی خط آهن میان دهلی و لاهور. (قاموس الاعلام ترکی ).
سنگوارهلغتنامه دهخداسنگواره . [ س َ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) بقایای متحجر شده ٔ موجودات زنده ٔ اعصار قدیمه . این بقایا علم به احوال موجودات گذشته را بمقیاس بسیارزیادی برای ما روشن میکنند و نیز در تشخیص نسبی طبقات زمین مؤثرند. فسیل .
نوگوارهلغتنامه دهخدانوگواره . [ ن َ / نُو گ ُ رَ / رِ ] (ص ) هرزه گو. پرگوی . (از رشیدی ) (جهانگیری ) (برهان قاطع). بسیارگوی . (سروری ). نوگفاره . (از سروری ) (از برهان ).
ناگوارهلغتنامه دهخداناگواره . [ گ ُ رَ / رِ ] (ص مرکب ) هضم ناشده . تحلیل نرفته . || هر چیز که زیان و رنج آورد. || آبی که موافق نباشد. (ناظم الاطباء).
سنگوارهفرهنگ فارسی عمیدآثار و بقایای موجودات زندۀ قدیمی (حیوانی یا نباتی) مانند استخوان و دندان و صدف و امثال آن‌ها که از زمان‌های قدیم در داخل طبقات زمین باقی مانده و به‌صورت سنگ درآمده است و از مطالعۀ آن‌ها می‌توان تا حدی به احوال جانداران قدیم و همچنین عمر طبقات زمین پی برد؛ فسیل.
