یدهلغتنامه دهخدایده . [ ی َ دَ / دِ ] (اِ) سنگی که برف و باران به طریق افسونگری بر وی نمودار شده . (ناظم الاطباء). || برف و باران آوردن را گویند به طریق عمل سحر و ساحری و این عمل در ماوراءالنهر شهرت دارد. (برهان ) (ناظم الاطباء). برف و باران آوردن را گویند.
یدهفرهنگ فارسی عمیدنوعی سِحر که در آن با استفاده از سنگهای مخصوصی برف و سرمای شدید ایجاد میکردند و بیشتر توسط مغولان انجام میشد؛ جدامیشی: ◻︎ اشک را مویکشان بر سر مژگان آورد / کار سنگ یده از نالهٴ نی میآید (صائب: ۷۸۴).
دع دعلغتنامه دهخدادع دع . [ دُ دُ ] (ع اِ فعل ) کلمه ای است که بدان گوسپندان را زجر کنند یا امر است به زجر گوسپندان . (منتهی الارب ).امر است به صدا زدن گوسفندان . (از اقرب الموارد).
ده دهلغتنامه دهخداده ده . [ دَ هِن ْ دَ هِن ْ ] (ع اِ) قولهم الا ده فلاده ؛ یعنی اگر نباشد این امر این ساعت پس نخواهد شد بعد از آن ، یعنی اگر این ساعت فرصت را غنیمت نشماری پس نخواهی یافت آن را گاهی . قاله الاصمعی و قال لاادری مااصله و قیل اصله فارسی ؛ ای ان لم تعطالاَّن فلم تعط ابداً. (منتهی ا
ده دهلغتنامه دهخداده ده . [ دَه ْ دَه ْ ] (ق مرکب ) ده تا ده تا. || (ص مرکب ) زر بی عیب و خالص .(از برهان ) (آنندراج ). طلا و زر خالص تمام عیار بی عیب . دهدهی . (از ناظم الاطباء). و رجوع به دهدهی شود.
ده دهیفرهنگ فارسی عمید۱. (ریاضی) = اعشاری۲. [قدیمی] ویژگی زر و سیم تمامعیار و خالص: ◻︎ پس ز ده یار مبشر آمدی / همچو زرّ دهدهی خالص شدی (مولوی: ۷۰۲).
سنگ یدهلغتنامه دهخداسنگ یده . [ س َ گ ِ ی َ دَ / دِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سنگی که در بدن حیوانات تولید گردد. (ناظم الاطباء). || سنگی است که هرگاه عزیمت بر آن خوانده بر کف دست مقابل آسمان کنند ابر و باران بسیار ببارد و این عمل در ترکان شایع است . حجرالمطر. (
یده جیلغتنامه دهخدایده جی . [ ی َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) یده چی . (ناظم الاطباء). رجوع به یده چی و یده شود.
یده چیلغتنامه دهخدایده چی .[ ی َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) یده جی . آنکه افسونگری می کند برای نمایش یده . (ناظم الاطباء). رجوع به یده شود.
یده چی گریلغتنامه دهخدایده چی گری . [ ی َ دَ / دِ گ َ ] (حامص مرکب ) عمل نمایش برف و باران به طور ساحری . (ناظم الاطباء). رجوع به یده و یده چی شود.
اشلاللغتنامه دهخدااشلال . [ اِ ] (ع مص ) تباه کردن دست کسی را: اَشَل ّ یده . (منتهی الارب ). شل کردن دست . (تاج المصادر بیهقی ). || تباه شدن دست کسی و خشک گردیدن : اُشِلَّت ْ یده (مجهولاً). (منتهی الارب ).
قفلطةلغتنامه دهخداقفلطة. [ ق َ ل َ طَ ] (ع مص ) از دست ربودن : قفلطمن یده قفلطة؛ از دستش ربود آن را. (منتهی الارب ).
بضکلغتنامه دهخدابضک . [ ب َ ] (ع مص ) بریدن چیزی را: لایبضک اﷲ یده ؛نبرد خدای دست او را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
شرثلغتنامه دهخداشرث . [ ش َ رَ ] (ع اِمص ) سطبری پشت دست و کفیدگی آن .یقال : شرثت یده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
یدةلغتنامه دهخدایدة. [ ی َدَ ] (ع اِ) لغتی است در ید. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دست . (از ناظم الاطباء). ید. (تاج العروس ).
یده جیلغتنامه دهخدایده جی . [ ی َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) یده چی . (ناظم الاطباء). رجوع به یده چی و یده شود.
یده چیلغتنامه دهخدایده چی .[ ی َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) یده جی . آنکه افسونگری می کند برای نمایش یده . (ناظم الاطباء). رجوع به یده شود.
یده چی گریلغتنامه دهخدایده چی گری . [ ی َ دَ / دِ گ َ ] (حامص مرکب ) عمل نمایش برف و باران به طور ساحری . (ناظم الاطباء). رجوع به یده و یده چی شود.
دامدیدهلغتنامه دهخدادامدیده . [ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) به دام افتاده و خلاص یافته . که یکبار در دام گرفتار و سپس رها شده باشد و از آن بکنایه مجرب و باتجربه و کسی که از چیزی یا جایی یکبار آسیبی دیده و دگر بار احتراز از آن کس یا چیز لازم بیند اراده شود <span class
رباط سرپوشیدهلغتنامه دهخدارباط سرپوشیده . [ رُ طِ س َ دِ ] (اِخ ) نام یکی از دهستانهای بخش حومه ٔ شهرستان سبزوار است که در باختر بخش واقعست و راه شوسه ٔ قدیم تهران -مشهد از این دهستان میگذرد. این دهستان در جلگه قرار دارد و دارای آب و هوای معتدل و 13 آبادی و در حدود <s