لیلیلغتنامه دهخدالیلی . [ ل َ لا ] (اِخ ) بنت سعدبن ربیعة. معشوقه ٔ قیس بن ملوح بن مزاحم ، معروف به مجنون لیلی : بلبل به غزل طیره کند اعشی راصلصل به نوا سخره کند لیلی را. منوچهری .در میان شکستگیها حصارکی خراب به من نمودند. اعراب گف
لیلیلغتنامه دهخدالیلی . [ ل َ لا ] (اِخ ) بنت طریف التغلبیة. شاعرة من شواعر العرب فی الدولة العباسیة کان اخوها الولیدبن طریف الشیبانی رأس الخوارج و اشدهم بأساً و صولة و اشجعهم فاشتدت شوکته و طالت ایامه فوجه الیه الرشید یزیدبن مزیدالشیبانی فجعل یخاتله و یماکره . و کانت البرامکة منحرفة عن یزی
چلچلیلغتنامه دهخداچلچلی .[ چ ِ چ ِ ] (حامص مرکب ) خلی . بوالهوسی . عمل دیوانگان . در تداول عامه گویند: مرد که به چهل سال رسید اول چل چلیش است ، یا مرد چل ساله تازه اول چل چلیش است .
یللی تللی کردنفرهنگ فارسی معین( ~. تَ لَُ. کَ دَ) (مص ل .) ولگردی و هرزه گردی کردن ، عمر را به بطالت گذرانیدن .
عدمفعالیتفرهنگ فارسی طیفیمقوله: عمل داوطلبانه عدمفعالیت، بیکاری، خفتگی، انفعال فقدان عمل، آرامش، بطالت، یللی، یللی تللی، بی‌حرکتی، بی‌جنبشی، سکون غفلت، بی‌دقتی، خواب خرگوشی
یللیفرهنگ فارسی عمید۱. [عامیانه] وقت خود را بیهوده هدر دادن؛ ولگردی؛ خوش‌گذرانی؛ یللی‌تللی.۲. (اسم، شبه جمله) [قدیمی] بانگ و فریادی که در حالت خوشی و مستی برآورند.⟨ یللی زدن: (مصدر لازم) [عامیانه] = یللی⟨ یللی کردن: (مصدر لازم) [عامیانه] = یللی
یللیلغتنامه دهخدایللی . [ ی َ ل َ لی / ی َل ْ ل َ لی ] (اِ)بانگ و فریادی که در حالت مستی و یا هنگام رسیدن خبر خوش می نمایند. (ناظم الاطباء). کلمه ای است که در وقت مستی و سماع و ذوق می گویند. (آنندراج ) : از غم ایام رستم یللی .
یللیلغتنامه دهخدایللی . [ ی َ ل َ لی / ی َل ْ ل َ لی ] (اِ)بانگ و فریادی که در حالت مستی و یا هنگام رسیدن خبر خوش می نمایند. (ناظم الاطباء). کلمه ای است که در وقت مستی و سماع و ذوق می گویند. (آنندراج ) : از غم ایام رستم یللی .
یللیفرهنگ فارسی عمید۱. [عامیانه] وقت خود را بیهوده هدر دادن؛ ولگردی؛ خوش‌گذرانی؛ یللی‌تللی.۲. (اسم، شبه جمله) [قدیمی] بانگ و فریادی که در حالت خوشی و مستی برآورند.⟨ یللی زدن: (مصدر لازم) [عامیانه] = یللی⟨ یللی کردن: (مصدر لازم) [عامیانه] = یللی
یللیفرهنگ فارسی معین(یَ لَ) (اِ.) (عا.) 1 - وقت تلف کردن ، عمر را به بطالت گذراندن . 2 - بیکارگی و تنبلی و تن آسانی کردن .
یللیلغتنامه دهخدایللی . [ ی َ ل َ لی / ی َل ْ ل َ لی ] (اِ)بانگ و فریادی که در حالت مستی و یا هنگام رسیدن خبر خوش می نمایند. (ناظم الاطباء). کلمه ای است که در وقت مستی و سماع و ذوق می گویند. (آنندراج ) : از غم ایام رستم یللی .
یللیفرهنگ فارسی عمید۱. [عامیانه] وقت خود را بیهوده هدر دادن؛ ولگردی؛ خوش‌گذرانی؛ یللی‌تللی.۲. (اسم، شبه جمله) [قدیمی] بانگ و فریادی که در حالت خوشی و مستی برآورند.⟨ یللی زدن: (مصدر لازم) [عامیانه] = یللی⟨ یللی کردن: (مصدر لازم) [عامیانه] = یللی
یللیفرهنگ فارسی معین(یَ لَ) (اِ.) (عا.) 1 - وقت تلف کردن ، عمر را به بطالت گذراندن . 2 - بیکارگی و تنبلی و تن آسانی کردن .
