بادکش
فرهنگ فارسی عمید
۱. بادگیر.
۲. تنوره.
۳. مجرای باد در دیوار یا سقف خانه.
۴. (طب قدیم) شاخ یا آلت میانتهی که حجامتگر محل حجامت را با آن میمکید و بعد تیغ میزد.
۵. (پزشکی) = بادشکن
〈 بادکش کردن: (مصدر متعدی) (طب قدیم) کوزه انداختن به بدن بیمار؛ حجامت کردن. Δ هوای داخل استکان یا ظرف دیگر شبیه آن را بهوسیلۀ حرارت گرم کرده و دهانۀ آن را روی پوست بدن بیمار میچسباندند تا جریان خون را سریعتر کند. این عمل بیشتر در بیماریهای حاد ریوی، کمردرد، و پهلودرد صورت میگرفت.
۲. تنوره.
۳. مجرای باد در دیوار یا سقف خانه.
۴. (طب قدیم) شاخ یا آلت میانتهی که حجامتگر محل حجامت را با آن میمکید و بعد تیغ میزد.
۵. (پزشکی) = بادشکن
〈 بادکش کردن: (مصدر متعدی) (طب قدیم) کوزه انداختن به بدن بیمار؛ حجامت کردن. Δ هوای داخل استکان یا ظرف دیگر شبیه آن را بهوسیلۀ حرارت گرم کرده و دهانۀ آن را روی پوست بدن بیمار میچسباندند تا جریان خون را سریعتر کند. این عمل بیشتر در بیماریهای حاد ریوی، کمردرد، و پهلودرد صورت میگرفت.