شخاییدن

۱. خراشیدن؛ ریش کردن: ◻︎ چو بشنید شاه آن پیام نهفت / ز کینه لب خود شخایید و گفت (لبیبی: شاعران بی‌دیوان: ۴۷۸).
۲. خلانیدن.