غنیمت
فرهنگ فارسی عمید
۱. آنچه در جنگ به‌زور از دشمن گرفته شود.
۲. آنچه بی‌رنج و زحمت به‌دست آید.
⟨ غنیمت داشتن: (مصدر متعدی) [قدیمی، مجاز] = ⟨ غنیمت شمردن
⟨ غنیمت دانستن: (مصدر متعدی) [مجاز] = ⟨ غنیمت شمردن: ◻︎ صاحبا عمر عزیز است غنیمت دانَش / گوی خیری که توانی بِبَر از میدانش (سعدی۱: ۴۷۲).
⟨ غنیمت شمردن: (مصدر متعدی) [مجاز] فایده و سود بردن از آنچه در دسترس است: ◻︎ خیری کن ای فلان و غنیمت شمار عمر / زآن پیشتر که بانگ برآید فلان نماند (سعدی: ۵۹).
۲. آنچه بی‌رنج و زحمت به‌دست آید.
⟨ غنیمت داشتن: (مصدر متعدی) [قدیمی، مجاز] = ⟨ غنیمت شمردن
⟨ غنیمت دانستن: (مصدر متعدی) [مجاز] = ⟨ غنیمت شمردن: ◻︎ صاحبا عمر عزیز است غنیمت دانَش / گوی خیری که توانی بِبَر از میدانش (سعدی۱: ۴۷۲).
⟨ غنیمت شمردن: (مصدر متعدی) [مجاز] فایده و سود بردن از آنچه در دسترس است: ◻︎ خیری کن ای فلان و غنیمت شمار عمر / زآن پیشتر که بانگ برآید فلان نماند (سعدی: ۵۹).
