غوغا
فرهنگ فارسی عمید
۱. دادوفریاد؛ خروش.
۲. مردم بسیار و درهمآمیخته.
۳. (اسم، صفت) [قدیمی] مردم آشوبطلب.
〈 غوغا انگیختن: (مصدر لازم) [قدیمی] = 〈 غوغا کردن
〈 غوغا برآوردن: (مصدر لازم) [قدیمی] = 〈 غوغا کردن
〈 غوغا کردن: (مصدر لازم)
۱. هیاهو و دادوفریاد کردن؛ هنگامه کردن.
۲. [مجاز] فتنه و آشوب برپا کردن.
۲. مردم بسیار و درهمآمیخته.
۳. (اسم، صفت) [قدیمی] مردم آشوبطلب.
〈 غوغا انگیختن: (مصدر لازم) [قدیمی] = 〈 غوغا کردن
〈 غوغا برآوردن: (مصدر لازم) [قدیمی] = 〈 غوغا کردن
〈 غوغا کردن: (مصدر لازم)
۱. هیاهو و دادوفریاد کردن؛ هنگامه کردن.
۲. [مجاز] فتنه و آشوب برپا کردن.