غیب الغیبفرهنگ فارسی عمیدسِر ذاتی که جز خدایتعالی کسی آن را نمیداند؛ مرتبۀ احدیت: عین عینت چون به غیبالغیب درپوشیدهاند / پس یقین میدان که عینت غیب جاویدان توست (عطار۵: ۳۰).