ویلهفرهنگ فارسی عمیدشوروغوغا؛ فریاد؛ بانگ بلند: ◻︎ چو رعد خروشان یکی ویله کرد / که گفتی بدرّید دشت نبرد (فردوسی: ۴/۱۲۵).