کمال

۱. بالاترین مرتبۀ چیزی؛ نهایت: با کمال خرسندی.
۲. (اسم مصدر) برتر بودن در داشتن صفات نیک؛ کامل بودن؛ آراستگی صفات.
۳. درایت؛ دانایی؛ خردمندی.
۴. (اسم) (فلسفه) صورت نهایی و طبیعی هرچیز.
۵. (اسم مصدر) (تصوف) رسیدن به مرحلۀ محو و فنا.
⟨ کمال یافتن: (مصدر لازم)
۱. به کمال رسیدن؛ کامل شدن.
۲. ترقی کردن.