کینه
فرهنگ فارسی عمید
۱. دشمنی؛ عداوت؛ بغض.
۲. = انتقام
۳. [قدیمی] جنگ.
〈 کینه به دل گرفتن: احساس دشمنی پیدا کردن.
〈 کینه خواستن (جستن، توختن): (مصدر لازم) [قدیمی] انتقام گرفتن.
〈 کینه داشتن: (مصدر لازم) دشمنی داشتن.
〈 کینه ساختن: (مصدر لازم) [قدیمی] جنگیدن.
〈 کینهٴ شتری: [عامیانه، مجاز] کینۀ شدید و ماندگار.
〈 کینه کشیدن: (مصدر لازم) [قدیمی] انتقام گرفتن.
۲. [قدیمی] جنگیدن.
〈 کینه ورزیدن: (مصدر متعدی)
۱. دشمنی ورزیدن.
۲. انتقام جستن.
۲. = انتقام
۳. [قدیمی] جنگ.
〈 کینه به دل گرفتن: احساس دشمنی پیدا کردن.
〈 کینه خواستن (جستن، توختن): (مصدر لازم) [قدیمی] انتقام گرفتن.
〈 کینه داشتن: (مصدر لازم) دشمنی داشتن.
〈 کینه ساختن: (مصدر لازم) [قدیمی] جنگیدن.
〈 کینهٴ شتری: [عامیانه، مجاز] کینۀ شدید و ماندگار.
〈 کینه کشیدن: (مصدر لازم) [قدیمی] انتقام گرفتن.
۲. [قدیمی] جنگیدن.
〈 کینه ورزیدن: (مصدر متعدی)
۱. دشمنی ورزیدن.
۲. انتقام جستن.