حجر

۱. (حقوق، فقه) منع کردن کسی از تصرف در اموال خود از طرف قاضی یا دادگاه به علت کمی سن، دیوانگی، یا علت دیگر.
۲. [قدیمی] منع کردن؛ بازداشتن.