ارتماء

ارتماء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) افتادن . (منتهی الارب ). || بیکدیگر تیر افکندن . با یکدیگر تیر انداختن و انداخته شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). با همدیگر تیر انداختن . (آنندراج ). همدیگر را تیر انداختن . (منتهی الارب ). || چیزی بصید انداختن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). چیزی بشکار انداختن و انداخته شدن . چیزی بر شکار انداختن .