بادفره
لغتنامه دهخدا
بادفره . [ دَ رَه ْ ] (اِ مرکب ) مخفف بادفراه . (فرهنگ نظام ). بمعنی بادفراه است که جزا و مکافات بدی باشد. (برهان ) (آنندراج ). بمعنی بادافراه است . (اوبهی ) :
گر نعمهای او چو چرخ دوان
همه خوابست و باد بادفره .
رجوع به بادآفراه و مترادفات آن شود.
گر نعمهای او چو چرخ دوان
همه خوابست و باد بادفره .
رودکی (از احوال و اشعار رودکی ص 1069).
رجوع به بادآفراه و مترادفات آن شود.