برون رفتنلغتنامه دهخدابرون رفتن . [ ب ِ / ب ُ رُ ت َ ] (مص مرکب ) بیرون روفتن . روفتن به بیرون . جاروب کردن به خارج : او را بجای روب هجای من با خاک ره بکوی برون رُفتی .سوزنی .
