ترجمه مقاله

بیهشی

لغت‌نامه دهخدا

بیهشی . [ هَُ ] (حامص مرکب ) بیهوشی . رجوع به هش و هوش و بیهش و بیهوشی شود. || بیخردی . بی رایی . بی تدبیری :
فرستاده ٔ شهریاران کشی
ز بیدانشی باشد و بیهشی .

فردوسی .


|| مدهوشی . هوش ازدست دادگی . ازخودرفتگی :
فروبرده مستان سر از بیهشی
برآورده آواز خنیاگران .

منوچهری .


مبادا بهشیاری و بیهشی
کسی را ز فرمان او فرمشی .

نظامی .


چنان کان ددان در خروش آمدند
از آن بیهشی باز هوش آمدند.

نظامی .


از آن بیهشی چون بهوش آمدند
چه بود آنک ازو در خروش آمدند.

نظامی .


- خواب بیهشی ؛ خواب غفلت و بیخبری :
چشمت از خواب بیهشی بگشا
خویشتن را بجوی و اندریاب .

ناصرخسرو.


- داروی بیهشی ؛ دارویی که بدان مردم را بیهوش کنند :
کسی کو خورد داروی بیهشی
نباید گزیدن جز از خامشی .

فردوسی .


- قدح بیهشی ؛ کنایه از قدح شراب :
آدمی هوشمند عیش نداند ز فکر
ساقی مجلس بیار آن قدح بیهشی .

سعدی .


رجوع به بیهوشی شود.
ترجمه مقاله