تدراء

تدراء. [ ت ُ رَءْ ] (ع ص ) تُدرَاءة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد): رجل ذوتدراء؛ یعنی دفعکننده ٔ خصم است با قوت و شوکت ، وچنین است پادشاه که صاحب ساز و برگ جنگ و نیرو باشددر دفع دشمنان . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). مدافع با شوکت و قدرت . (از المنجد) (اقرب الموارد). رجل تدراء و تدراءة؛ ای ذوعزة و منعة و قوة، و التاءزیدت فیه علی حد زیادتها فی ترتیب و تنضب . (اقرب الموارد). و التاء زائدة کما زیدت فی ترتب و تنضب و تتفل . (منتهی الارب ). قوت و توانایی تمام . (آنندراج ).