خراب دل

خراب دل . [ خ َ دِ] (ص مرکب ) سیه روزگار. آدم پریشانحال :
او ز من خراب دل کرد چو گنج بی نهان
من که خرابه اندرم میوه ٔ جان من کجا.

خاقانی .