خلق شکارلغتنامه دهخداخلق شکار. [ خ َ ش ِ ] (ص مرکب ) شکارکننده ٔ مردم . بدام اندازنده ٔ مردم : بازِ جهان تیزپرّو خلق شکار است بازِ جهان را بجز شکار چه کار است ؟ناصرخسرو.