خل

خل . [ خ َل ل ] (ع مص ) سوراخ نافذ کردن در چیزی . منه : خل الشیی ٔ خلا. || زبان شتربچه را شکافتن و چوب در آن کردن تا شیر نمکد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). منه : خل الفصیل . || نیزه زدن بکسی . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). منه : خله بالرمح . || درویش شدن . (یادداشت بخط مؤلف ). || در کناره گلیم را بمیل چوبین و یا آهنین بر بدن خود بهم دوختن تا از باد نپرد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خل الکساء. || خاص شدن نقیض عم در وقتی که می گوئیم عم فلان فی دعائه . (از منتهی الارب ). منه : خل فلان فی دعائه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || چرانیدن شتران را در علف شیرین . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || لاغر و کم گوشت شدن . (از لسان العرب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). منه : خل لحمه .