ترجمه مقاله

ذبال

لغت‌نامه دهخدا

ذبال . [ ذُ ] (ع اِ) ج ِ ذُبالة. (دهار) :
عقل گردی ، عقل را دانی کمال
عشق گردی ، عشق را دانی ذبال .

مولوی .


با حضور آفتاب با کمال
رهنمایی جستن از شمع و ذبال .

مولوی .


|| ریشها که بر پهلو برآید و بجانب شکم سوراخ کند.
ترجمه مقاله