رخنه بستن
لغتنامه دهخدا
رخنه بستن . [ رَ ن َ / ن ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) سد کردن سوراخ . ترمیم کردن سر شکاف . مسدود کردن سوراخ و شکاف :
مهدی آخرزمان شد کز درش
رخنه ٔ آخرزمان بست آسمان .
لیک نیارند به مکر و حیل
بستن آن رخنه که آرد اجل .
مهدی آخرزمان شد کز درش
رخنه ٔ آخرزمان بست آسمان .
خاقانی .
لیک نیارند به مکر و حیل
بستن آن رخنه که آرد اجل .
امیرخسرو دهلوی .