رفعت
لغتنامه دهخدا
رفعت . [ رِ ع َ ] (اِخ ) میر رفعت علی ، سیدی پاک نژاد از گجرات احمدآباد هند و از گویندگان قرن دوازده هجری قمری و متولد سال 1170 هَ . ق . بود. بیت زیر از اوست :
خط شبرنگ ترا دوش تصور کردم
تا سحر غالیه از بستر من می بارید.
رجوع به فرهنگ سخنوران شود.
خط شبرنگ ترا دوش تصور کردم
تا سحر غالیه از بستر من می بارید.
(از مقالات الشعرء ص 256).
رجوع به فرهنگ سخنوران شود.