عاقبت بخیرلغتنامه دهخداعاقبت بخیر. [ ق ِ ب َ ب ِ خ َ / خ ِ ] (ص مرکب ) آنکه پایان کار یا زندگی او بخوبی انجامد. آنکه عاقبت حال یا کار او به خیر ختم شود. در تداول است : او عاقبت بخیر مرد.
