غلط افتادن

غلط افتادن . [ غ َ ل َ اُ دَ] (مص مرکب ) خطا روی دادن . نادرست شدن :
به رویت خواهم الحمدی بخوانم
غلط ترسم که در بسم اﷲ افتد.

امیرخسرو (از آنندراج ).

از همه من ترا پسندیدم
این غلط وقت انتخاب افتاد.

ملا نسبتی (از آنندراج ).

- در غلط افتادن ؛ اشتباه کردن . ناصواب گفتن و کردن : گفتند امیر در بزرگ غلط افتاده و پنداشته است که ناحیت و مردم آن بر اینجمله است که دید. (تاریخ بیهقی ). جمشید در غلط افتاد و دیگر روز خلق را گفت بدانید و آگاه باشید که من خدای شمایم . (قصص الانبیاء):
هر زمان از شوخ شنگیها به رنگ دیگر است
در غلط افتادم که کشمیر است یا دلدار ماست .

نادم گیلانی (از آنندراج ).